Dag 8 Veel gezien en geeindigd in de middle of nowhere :-)

Het verhaal van woensdag is later, omdat we de dag geëindigd zijn in de middle of nowhere. Hier hebben we geen internet en onze mobiele Wi-Fi heeft hier ook geen bereik. Dat is afkicken haha.

Maar laten we bij het begin starten :-). We werden gisteren om 06.00 uur gewekt door muziek. Dit was kennelijk het sein voor de bewoners dat zij wakker moesten worden en aan de slag moesten haha. Om kwart voor zeven, begon er ook nog iemand op een trommel en gong te slaan. Wij hebben vakantie en hoefden niet aan de slag, maar wel wakker. Mooie gelegenheid om e.e.a. voor te bereiden voor vandaag. We hebben ons verbaasd dat het zo stil was in huis. De vrouw heeft 3 kleine kinderen die buiten lekker uit hun dak gingen, maar binnen hebben we ze niet gehoord. Iets minder stil waren de kikkers in de rijstvelden naast ons huis hihi. We hebben een mooi concert gehad. Na het ontbijt worden we uitgezwaaid door onze lieve gastvrouw. Ze blijft zwaaien tot we helemaal uit het zicht zijn.

We karren lekker door. Het lijkt wel of wel of we de enige op de weg zijn. Ook in de dorpjes zien we weinig mensen. Wat ons wel op valt is dat het in de omgeving niet zo opgeruimd is als in de vorige plaatsen. Het is niet vuil, maar het onkruid staat overal en de huizen zijn niet zo goed onderhouden. We rijden langs de kust en ook op het strand ligt veel rommel. Er is een deel waar je met de auto over het strand mag rijden (8 km). Die kans laten we niet voorbij gaan. Heerlijk met de ramen open. Nou heerlijk, het stinkt er ontzettend naar vis, terwijl je zeelucht verwacht. We snappen er niets van. We gaan op onderzoek uit en denken dat de lucht afkomstig is van kleine schelpjes op het strand. Die stinken echt heel erg. Har had er een aantal opgepakt en ook in de auto geurde het. En dat waren geen rozen haha.

Het lijkt wel of wij altijd tegen een filmset aanlopen als we op vakantie zijn. Ook nu worden er filmopnames gemaakt. De hoofdrolspeler is kennelijk een oude knar in pyjama. Hij wordt als een ster behandeld. Er wandelt steeds een dame mee die een paraplu boven zijn hoofd houdt tegen de zon. Onder een andere parasol staat een stoel een rolstoel. Naast verschillende camera’s, een filmcrew en busjes met attributen is er niet veel. We denken niet dat het om een Japanse kungfu film gaat haha.

Een stuk verder is de brandweer aan het oefenen op zee. De brandweermannen hebben een witte helm en snorkel op. Ook nu heeft de commandant zijn klaptafel neergezet en zijn secondant houdt alles met een grote verrekijker in de gaten. Stoere jongens die brandweermannen.

We hebben wel zin in een bakkie leut. In de dorpen vinden we niets, maar daar is ineens op een heuvel een groot gebouw met een overdekte tuin. Het is een bloemenmuseum. Binnen willen we bij de balie koffie met iets er bij bestellen, moeten we voor elk bakje koffie en koek een aparte ticket uit de automaat halen. De serveerster komt ons helpen. Je moet eerst het bedrag in de automaat doen, dan aantikken wat je wilt en dan valt een ticket in een bakje. En dat dus 4x. De serveerster pakt de tickets en gebaard dat we lekker moeten gaan zitten. Huhhh schiet ons maar even lek, hadden we niet gewoon gelijk bij haar kunnen bestellen? Grappig is het wel. Even later komt ze alles uitserveren.

We zijn net op weg als er weer muziek klinkt in een dorp. Ja hoor het is weer 12.00 uur. Werk neerleggen en aan de lunch. Wij gaan gewoon door naar een tempelcomplex. Het is een mooi complex. Bij de grote tempel ben ik Har ineens kwijt. Hoor ik achter een grote deur ineens tikken. Kijk ik naar links zie ik alleen Har zijn koppie boven het raam uitsteken haha. Is hij via een zijingang naar binnen gegaan. Van de tempel gaan we door naar speciale rijstvelden. Die liggen tegen een heuvel, vlak boven de zee. Echt mooi om te zien.

We hebben er nog geen genoeg van en een stuk verder komen we bij een locatie waar zout gewonnen wordt. Een mannetje legt ons alles uit. Vrouwen gooien met houten scheppen nat zand op een vlakke ondergrond. Dan gooien ze er zout water op en dan trekken ze er met een soort hark stroken in. In die stroken kristalliseert het zout.  Maar dan wordt het toch echt tijd om op weg te gaan naar onze Minshuku. Dat is nog een klein uurtje rijden. Als we er bijna zijn, rijden we steeds verder van de bewoonde wereld weg. Over een berg, over een zeer smal weggetje komen we uiteindelijk bij 3 huisjes uit. Deze staan vlak aan de rand boven de zee. Waar zijn we nu toch terecht gekomen?

Een klein oud baasje komt aanlopen en wijst op zijn horloge. We zijn in zijn beleving te laat haha. Hij spreekt geen woord Engels, maar redding is nabij. Er komt een jongere man (68 jaar) die een heel klein beetje Engels spreekt. Hij leidt ons vol enthousiasme rond. Als hij het Engelse woord niet weet, slaat hij zichzelf voor zijn hoofd en begint verontschuldigend te lachen. Zes uur moeten we eten. Voor die tijd nemen we nog maar even het Japanse bad ritueel door. Het warme bad is wel erg warm, want we komen als gekookte kreeften uit het bad haha.

Deze maaltijd bestaat voor het overgrote deel uit vis. Van garnaal, inktvis, zeeslak of iets dergelijks tot gebakken vis. Gelukkig is er ook rijst en groente. Een deel van de vis eten we op, maar de inktvis en zeeslak nemen we toch maar niet. Het was weer een leuke dag en dat we in de middle of nowhere zitten heeft ook wel weer iets.

Groetjes van de kreeftenkoppen.

Later op de dag komt het verslag van vandaag (donderdag)