Dag 5 Slurpen en echt Japans hotel

We hebben prima geslapen op de matrasjes op de grond. Wil jullie toch nog even meenemen in het doordachte toilet op onze kamer. Als je het toilet doortrekt, gaat er gelijktijdig een kraantje van het wasbakje lopen. Zo kan je, je handen wassen en dat water wordt weer gebruikt voor het doorspoelen van het toilet. Effectief toch :-) En niet te vergeten de slippers voor het toilet. We liepen meerdere keren met de toiletslippers in de kamer. Oeps snel weer terug haha.

En ook op onze slippers gaan we naar het ontbijt. Dit keer gaan we niet in onze Yukata. Het is handiger om gewoon gekleed te gaan, omdat we op tijd klaar moeten zijn voor ons vervoer naar het station. Onze tafel is mooi gedekt. Helaas mijn camera vergeten, want het zag er echt zo mooi uit. Een groot lakdienblad vol met mooie schaaltjes. Heerlijk stuk gerookte zalm, rijst, misosoep, op een brander een schaal met bouillon met mihoen, lekker fruit en nog veel meer. En alles oppeuzelen met chopsticks. We worden er steeds handiger in haha. Voldaan gaan we terug naar onze kamer.

 Als we uit het raam kijken, zien we dat het personeel een bus met reizigers uit staat te zwaaien. Ze staan allemaal achter elkaar in de rij. Ze zwaaien, zwaaien en zwaaien tot de bus helemaal uit zicht is. Daarna buigen ze nog diep. Grappig en leuk.

Zullen wij ook uitgezwaaid worden? We gaan naar beneden om af te rekenen. In onze kamer staat een koelkast die registreert wat je gebruikt. Dat klopt helemaal, want bij de balie krijgen we de rekening inclusief het gebruik van de minibar. Alle flessen liggen op speciale roosters. Die geven een signaal door aan de receptie. Wij vinden het een super systeem. Voor we vertrekken praten we nog met het meisje van de receptie. Het is een ondeugend type. Ze is half Japans en half Filipijnse. Wij denken dat haar Filipijnse karakter overheerst. Ze loopt te dollen en wil Nederlands leren. Har leert haar wat Nederlandse woorden, die zij opschrijft. Het Franse meisje verteld dat zij inmiddels 1 maand in Japan is en dat zij maximaal 3 maanden stage loopt. En dan gaan we echt op pad. En ja hoor ook wij worden uitgezwaaid. We voelen ons net het koningspaar :-) :-)

Bij het station kijken we hoe we en kaartje kunnen kopen. De station medewerker snelt toe om ons te helpen. Het is een grappig mannetje en hij zegt (met gebaren)jullie moeten in de winter terugkomen. Het is een lokaal treintje. We zitten net als de station medewerker naar ons toekomt. Hij heeft de dienstregeling voor ons gekopieerd. En weer geeft hij aan dat wij in de winter terug moeten komen. Dat is toch super aardig van hem. Als de trein vertrekt zwaait hij uitgebreid naar ons. Het is vandaag uit zwaai dag haha.

Binnen een uur zijn we in Nagano. We hebben een kaartje ontvangen met de route naar het autoverhuurbedrijf. Dat was trouwens nog een dingetje gisteravond. Har bereid 's avonds de reis voor de volgende dag voor. In de envelop met informatie zitten 2 plattegronden. Alles staat in het Japans en niet in het Engels. Daarnaast staat er in de informatie die we in Nederland hebben ontvangen iets anders dan in de informatiemap die wij hier hebben gekregen. Verwarring :-), we hebben behoefte aan duidelijkheid. We vragen het aan de receptiemedewerkster. Zij geeft aan dat de auto in Nagano opgehaald moet worden en dat we hem in kunnen leveren in Kanazawa. Opgelost dus. We kunnen met een gerust hart op reis.

Op het station in Nagano, nemen we eerst een bakkie. Heerlijk buiten op het terras met zicht op een schoon en groot plein. Uiteraard loopt er iemand te vegen. We blijven het bijzonder vinden. Vanaf het station is het een paar straten verder naar het verhuurbedrijf. In no time is alles geregeld en zijn we op weg. Het is heel even wennen dat we links rijden, maar Har heeft de slag snel te pakken.

We hebben de navigatie op binnendoor gezet en onze bestemming aan de hand van het telefoonnummer ingevoerd. Dat is handig! We rijden door de bergen naar Matsumodo. In Matsumodo is een kasteel met een leuke tuin. Nadat we door de tuin gelopen zijn, gaan we naar het plaatselijke restaurant. Voor de deur hangen een aantal lappen tot ongeveer halverwege. Onder de lappen door, kom je in het restaurant. We worden opgewacht door hartelijke dames met rode hoofddoekjes op hun hoofd. Of we naar boven willen. Har zegt resoluut dat hij dit niet wil :-). Hij weet zelf niet waarom hij dit niet wil haha. We moeten even wachten en nemen plaats op een bankje tegenover het toilet. Ook daar hangen van die halve lappen voor. Komt er een serveerster aanhollen, ze gaat onder de lappen door, hoest en rent weer terug. Dat is toch grappig. Al vinden we het ook erg netjes. Je hoeft niet bang te zijn dat zij je onder niest.

Er is een tafel vrij (beneden) en we krijgen de kaart. We doen eens gek en gaan voor iets met noedels. Even later komt het eten. We kijken het eens aan en hebben geen idee hoe we dit moeten aanpakken haha. Een dame komt ons 'redden'. Er is een klein schaaltje met een soort schuim. Hierop moeten we een saus gieten en er wasami (groene hete pasta) bij doen en bosuitjes. Flink roeren en dan de noedels in dit drapje dopen en opeten. Het smaakt prima. Om ons heen hebben nog meer mensen dit gerecht gekozen. Je hoort dan ook aardig wat geslurp. De noedels moet je met de stokjes dopen en opeten. Er hangt altijd een sliert noedels aan de stokjes en iedereen slurpt die vrolijk naar binnen.

We zijn voldaan en gaan weer op pad. Voor we weer gaan rijden ga ik nog even naar het toilet. Als ik klaar ben, druk ik op de knop op de muur. Komt er ineens een hard doorspoel geluid door een speaker. In Japan kun je ongewenste geluiden tijdens de grote boodschap maskeren. Hier dus door het geluid dat het toilet wordt doorgespoeld. Dit geluid blijft dan lang gaan. In andere gelegenheden is het mogelijk om muziek aan te zetten. En om het verhaal helemaal compleet te maken, de brillen zijn verwarmd en er zitten verschillende sproeiers op. Ja, zelfs naar toilet gaan is hier een attractie.

De tocht door de bergen is echt prachtig. Rond half vijf komen we bij ons hotel aan. We zien de naam niet op het hotel staan, maar net als overal is er weer een mannetje om je verder te helpen. De navigatie heeft ons precies op de plek van bestemming gebracht. Dat lijkt normaal, maar wij vonden het toch wel een beetje spannend of dit met een telefoonnummer ook goed werkt. Het is een echt Japans hotel. Dames in kimono achter de receptie. Overal liggen tatamimatten, dus onze schoenen gaan weer uit. We hebben een schoenenkluis. Hier is niets in het Engels, alles is in het Japans. Ook de schoenenkluis. Het is even zoeken, maar dan hebben we ons kluisje gevonden. Op onze kousen lopen we naar de lift. We hebben echt een leuke kamer. Har heeft de smaak te pakken en wil gelijk weer een Yukata aan. Dit keer is het een Japans 'stoeipak' :-) Hij trekt hem lekker aan. Het wordt al een echt Japannertje :-)

Jullie zijn weer helemaal bij. Geniet nog van de Vaderdag en tot morgen :-)

De slurpers :-)