Abu Dhabi en de woestijn

Wat gaat de tijd snel. We zijn al weer in Abu Dhabi. Ook hier grote gebouwen als we de haven binnen varen. Maar niet zo veel hoogbouw als in Dubai. We kiezen ervoor om ons te laten bedienen in het restaurant. De dagen er voor hebben we gebruik gemaakt van het buffet. In Abu Dhabi moet iedereen zich persoonlijk melden bij de immigratiedienst. Ook als je niet van boord gaat. We treffen een vrolijke beambte die wel in is voor een praatje. Het blijft een leuk gezicht al die mannen in hun witte jurken en tulbanden op. Daar mogen we geen foto’s van maken.

Onze paspoorten worden door de immigratiedienst ingenomen. Voorzien van een stempel en terug gegeven aan de bemanning van het schip. Morgen kunnen we onze paspoorten weer ophalen. We nemen de shuttlebus naar het centrum van Abu Dhabi. Dat is ongeveer een kwartiertje rijden. We worden afgezet bij een winkelcentrum. Het heeft een moderne uitstraling met een knipoog naar de Arabische sfeer. In het winkelcentrum is het nog niet druk. Maar ja, wij zijn niet van het winkelen en hebben het snel gezien. We nemen nog een kijkje in de omgeving. Veel hoogbouw. Er moet ook een mooie moskee zijn, maar Har is hier niet zo van. We gaan terug naar het schip om te lunchen in het restaurant. Het wordt een vier gangen lunch. Voor een keer wel leuk, maar onze voorkeur gaat meer uit naar het buffet (voor tussen de middag). Daarna nog even chillen op het zonnedek.

Dan is het tijd om ons gereed te maken voor onze jeeptocht door de woestijn. Er staan zeker 50 jeeps klaar op de wal. Dat is wel heel erg veel. Een deel blijkt ook te gaan overnachten. Zij verblijven kennelijk ergens anders, want deze mensen zien we niet meer. Het is ruim een uur rijden om in de woestijn te komen. Het eerste deel rijden we nog over een verharde weg. Die overigens wel voor een groot deel onder het zand zit. We zien veel dromedarissen bij bedoienenkampen in de woestijn. We zijn gestopt bij zo’n kamp. Wat een bende. Har heeft er nog met een dromedaris gezoend haha. Hij kwam naar Har toelopen en Har zei nu vooruit 1 kusje dan. Iedereen lachen.

We stopten voor de zonsondergang. Dan zie je gelijk hoe uitgestrekt zo’n woestijn is. Het waaide hard en dat gaf een mooie sfeer, omdat er een dun laagje zand over de heuvels waaide. We hoorden ineens dat de bestuurders banden van de jeeps voor een deel leeg lieten lopen. Nu ging het echte werk beginnen. Crossen door de heuvels in de woestijn. Dat was echt woest gaaf. Met een bloedgang naar boven en even snel weer naar beneden. Het is net of je in een achtbaan zit. Wij konden er geen genoeg van krijgen. Maar de twee Engelsen die bij ons de jeep zaten werden er ziek van. Dat is natuurlijk vervelend. Wij wilden steeds harder. Het was echt heel gaaf.

Maar aan alle leuke dingen komt een eind. We naderen het kamp waar we gaan eten. Het lijkt wel een soort van oase met een nederzetting midden in de woestijn. Bij het arrangement zou ook een kamelenrit zitten. Dat was meer naam dan daad. Totaal 4 kamelen voor best veel mensen. De rit duurde alles bij elkaar nog geen 2 minuten. De kamelen moesten steeds door de knieën om twee mensen op hun rug te laden. Dat vonden wij echt zielig en hebben het daarom niet gedaan. De nederzetting is erg mooi. Er is een groot podium in het midden en daaromheen staan allemaal tafels met banken. De banken zijn erg laag. Het is een uitdaging om daar te gaan zitten. Verder staan er twee tenten waar ook de mogelijkheid is om te zitten.  Daar hebben wij ons oog op laten vallen. Het koelt erg af als de zon onder is. Har vraagt of wij daar mogen zitten en dat mag. Lekker plekje uit de wind. Wat een mazzelpikken zijn we toch. Er hangt een leuke sfeer. Na enige tijd wordt het buffet geopend en kunnen we ook nog als eerste kijken wat de pot allemaal schaft. Het is lastig kiezen, want er is veel te kiezen. Terwijl we eten zit er een Arabische man op een soort gitaar te spelen en zingt er een Arabische tophit bij (denken wij haha).

Daarna krijgen we nog een optreden van een buikdanseres. Ook erg leuk. Maar dan wordt het tijd om terug te gaan. Ons gezelschap bestaat uit 2 Russische dames en twee Engelse mensen. We prijzen ons gelukkig dat deze twee Russische dames totaal zichzelf zijn. Maar dan lieg ik. Het blijft toch irritant volk. Alle jeeps zijn al vertrokken alleen die van ons nog niet. Een van de dames komt eindelijk opdagen en de bestuurder vraagt waar haar vriendin is. Die is nog even op toilet. De grote houten deuren van de nederzetting zijn al dicht, als de laatste dame eindelijk komt opdagen. Excuses aanbieden ho maar. Grrrrrrr. De bestuurder gaat als een gek rijden om weer bij de groep te komen. Al het eten schut vanzelf op de juiste plek op deze manier. Na een half uur zien we in de verte de eerste achterlichten. Wat grappig is dat we verderop vrachtauto’s tegen komen die allemaal zwaailampen voeren. Dat is een bijzonder gezicht al die vrachtauto’s met zwaailampen in de woestijn. Na ruim een uur komen we weer wat in de bewoonde wereld. Rond half tien worden we weer bij het schip afgezet. Het was echt super leuk.