Collega ontmoet en heerlijke stranden

Na een subliem ontbijt liepen we naar buiten. Staat 1 van de medewerkers de auto van Wil en Angelique te wassen. Kijken wij naar onze auto en die is ook brandschoon. Dan ben je toch wel even verrast. De auto zag er inderdaad niet uit, maar we hadden niet gevraagd of iemand de auto wilde schoonmaken. We hebben het nog niet aan de eigenaar gevraagd, maar mogelijk vond hij onze auto’s van negatieve invloed op zijn mooie onderkomen 😊

We stopten bij het eerste de beste tankstation. Het mannetje gaf aan dat we naar de middelste pomp moesten. Staan we net, moeten we doorrijden naar de eerste pomp omdat er een vrachtwagentje aankwam. Zijn ze nog bezig onze auto af te tanken, moeten we weer naar achteren omdat er een auto door moet. En om het helemaal compleet te maken begonnen ze de achterruit te wassen. Ho, ho zei Har die is nog geen uur geleden schoon gemaakt. Vraagt hij of ze de voorbanden op wilden pompen (die lopen langzaam leeg) reageren ze nergens op. Oké dan niet, maar dan ook geen tip. De mensen die er liepen waren niet klantgericht. Terwijl dit eigenlijk overal wel zo is. Maakt niet uit wij gaan vrolijk op weg.

We hebben net aardig de gang erin, als we een stopteken krijgen van een verkeersagent. We vragen ons af of we misschien te hard gereden hebben. Het gaat om een gewone controle. Eerst was de agent behoorlijk streng, maar toen we verder mochten rijden gaf ik aan een collega te zijn. Dat vond ze super leuk. Ik vroeg of zij met mij op de foto wilde. Dat was geen probleem. Har moest ook met haar telefoon een foto maken. Ze kende Rotterdam wel van de tv. Haar vraag of er bij ons corruptie was verbaasde ons, maar sprak ook wel voor zich. Zo maak je nog eens wat mee onderweg.

We rijden onze route van gisteren een stukje terug, omdat we naar de hoogste bungyjump van de wereld willen. Dat is inderdaad spectaculair. Vanaf de brug waar we gisteren overheen gereden zijn, springen ze 216 m naar beneden. Via een tokkelbaantje worden de springers naar de plek gebracht. We spreken een begeleider van twee Deense jongens. Hij gaat voor het eerst van zijn leven springen. Hij heeft het niet meer van de zenuwen. De springers worden met heftige muziek opgepept en gezamenlijk tellen ze af. De meeste meisjes/vrouwen schreeuwen heel hard als zij naar beneden gaan. Die geven waarschijnlijk meer uiting aan hun emoties 😊. Als ze uitgejumpt zijn, worden ze via een takel omhoog gehaald. Har stond nog even in twijfel of hij het ook zou doen. Maar een sprong kost 90 euro en dan is er nog een flinke wachttijd ook. Hij vroeg nog even of hij als 65+ korting kreeg. Daar moesten ze erg om lachen. Korting zat er niet in haha.

We rijden via de kust terug. Soms kun je erg dicht bij het water komen. We zijn ook langs de ‘goudkust’ gereden. Wat een huizen en allemaal zicht op de oceaan. Helemaal zeker weten we het niet, maar we denken dat de bewoners nagenoeg allemaal blanken zijn. De zwarte mensen doen hier het onderhoud. De stranden zijn lang en er is bijna niemand op het strand. Alle ruimte. Bij ons zou het strand bij ruim 30 graden vol liggen met dagjesmensen.  Onderweg treffen we nog een paar apen. 1 probeert de prullenbak leeg te halen. Hij springt er helemaal in en af en toe komt zijn kopje er even bovenuit om te kijken of alles nog veilig is 😊.

Tot slot rijden we nog de bergen in rond de lagune. Vanaf het nagenoeg hoogste punt kunnen we ons verblijf zien liggen. Aan de andere kant de oceaan. Mooie vergezichten. Rond half vier weer terug op het honk. Zwemmen, chillen, lezen en straks weer heerlijk eten. 

Nog even doorbijten het is bijna weekend voor jullie.

Groetjes van de Heesbeestjes