Dag 6 In de oude stad en tunnelvisie :-)

Tijdens het ontbijt zagen we verschillende mensen in hun 'stoeipakken' (in plaats van de Yukata) in het restaurant van ons hotel. Blijft toch grappig om te zien.  Har is ook gek van het pak, maar gaat toch liever in zijn eigen kleding naar het ontbijt :-)Elke morgen is in het oude centrum een ochtendmarkt. Dat lijkt ons leuk. Voordat we op pad gaan, moeten we eerst onze schoenen uit de kluis halen. Takayama heeft een heel oude binnenstad. Kleine straatjes met allemaal houten huisjes en winkeltjes.

Zoals gezegd is Har helemaal weg van zijn stoeipak. Hij wil kijken wat deze pakken kosten. Nou die zijn best aan de prijs (rond de 45 euro). Verder veel kimono´s en houten slippers, sake en heel veel snoepgoed. Onder 1 van de daken zit een nest met zwaluwen. Om te voorkomen dat ze de straat onderpoepen, heeft de bewoner er een paraplu onder gehangen. Goed bedacht haha. Er zijn zoveel leuke dingen te zien. In 1 van de winkeltjes is een hobbyist bezig geweest met gereedschap, kettingen en ander afval van staal. Hij heeft figuren gemaakt en die zijn niet te koop. Het geeft de winkel een bijzonder imago. Echt leuk. Weer een stuk verder staan fietsen met allemaal kussentjes er op. Of mannen die karretjes trekken, waar mensen in kunnen zitten. Een paardenkar maar dan met een mens. Zo is er altijd wat te zien.

Dan komen we bij de eerste markt aan. Hier allemaal lokale producten. In 1 van de kramen zit een vrouw te slapen. Dat zien we niet vaak, want Japanners zijn actieve mensen. Het is een bezig volkje. Mag er graag naar kijken :-). De tweede markt is groter, ligt naast het water en heeft meer sortering. We kopen iets bij een stalletje en krijgen direct thee. Een stuk verder zien we een stel dat in traditionele kleding 'gehesen' is. Ze gaan in een prieel zitten en ik maak dan ook maar gelijk een foto. Ze vinden het niet erg en lachen vriendelijk.

De hoofdstraat van Takayama heeft een soort veranda over het trottoir. Har zei gisteren, toen we de stad binnenreden: "Het lijkt wel een cowboystad". Dat sfeertje heeft het inderdaad, alleen dan op zijn Japans :-). Al lopende komen we een klein oud vrouwtje met een rollator tegen. Ze ziet een blaadje op het trottoir liggen, pakt het op en doet het in het bakje van haar rollator. Zo blijft alles dus schoon. We hebben gelezen dat Japanners altijd hun vuil mee naar huis nemen. Daarom staan er ook nergens prullenbakken. Wij vinden het geen gek idee.

We hebben het wel gezien en halen de auto op bij het hotel. We gaan op weg naar een Shrine (tempel) en een museum met grote praalwagens. Bij de Shrine doen we mee aan de gewoontes. We wassen onze handen en gezicht. Lopen de trap op naar de plek waar je eerst buigt, 2x in je handen klapt en weer buigt. Dan moet je wel weer wat geld in de bak gooien. Dat dan weer wel, haha.

Op naar het museum. Daar staan grote praalwagens die 300 jaar oud zijn. 1x per jaar worden de praalwagens naar buiten gehaald en vindt er een soort van processie plaats. De wagens worden behangen met lampionnen en voortgetrokken door mensen. 'Het is een klein, maar leuk museum.

We gaan weer verder naar een museumdorp in de bergen. Om er te komen zijn we dwars door de berg gegaan. Letterlijk door de berg. We hebben weinig van de omgeving gezien, omdat we zeker 35 km door tunnels gereden hebben. We kregen er bijna een tunnelvisie van :-). Voor 1 tunnel moeten we betalen. Alleen was dat niet duidelijk. Er was van alles afgezet en ineens stonden we voor slagbomen. Komt er een mannetje aanrennen en roept Sorry, sorry, sorry!! We moeten 600 yen betalen. Hij gebaard dat we aan de rechterkant moeten wachten, holt weer weg en even later is hij weer terug met het wisselgeld en een betalingsbewijs. Nogmaals roept hij Sorry, sorry, sorry. We snappen er niets van, want wij hadden het idee dat wij iets over het hoofd hadden gezien. Nu maar hopen dat hij vanavond wel rustig slaapt :-)

Dan zijn we bij het oude dorp Shirakawago. De ouden huizen zouden uniek zijn in deze omgeving vanwege de strodaken. Een rondgang langs de oude woningen is interessant en we hebben weer even de benen gestrekt. De dag gaat zo snel voorbij. Na dezelfde tocht door de tunnels komen we weer bij ons hotel aan. Daar nemen we in het warme badje voor het hotel nog even een voetbad. Heerlijk!

Morgen gaan we bij mensen thuis logeren. Har kijkt hier al echt naar uit, want hij krijgt 's avonds weer een echte Japanse maaltijd (met veel vis). Maar dan lieg ik wel een beetje haha. Volgens onze informatie verblijven we in zo'n oud strohuis. We zijn benieuwd.

Iedereen weer de hartelijke groeten van de tunnelracers :-).