Robbeneiland

Voordat we gisteren gingen eten zijn we nog even bij de eigenaar langs geweest om door te geven dat wij geen gebruik zouden maken van het ontbijt vandaag. Hij had de mail gelezen. Waardeerde onze melding, maar gaf aan dat 7 uur de gewone tijd is dat Big mama moet beginnen. Nou dan hebben wij er alles aan gedaan.

Vanmorgen op tijd op pad en dat was maar goed ook. Het was al aardig druk. Onder het reuzenrad genoten van een heerlijk ontbijt en daarna op weg naar de vertrekhal. Op de heenweg doen we er bijna een uur over voor we er zijn. Nadat we waren aangekomen, kwam er nog een boot. Ineens heel veel mensen op het eiland. Krijg gelijk ‘jeuk’ 😊. Ben allergisch voor plekken met grote groepen mensen. Er staan 4 bussen en daar kan iedereen niet in. We nemen maar even de tijd, want aan dat kuddegedoe doen we niet mee. Na een tijdje kwam er nog een bus. Die zat ook zo vol. De aanhouder wint, want de bus waar wij instapten, had ruimte over.

Direct bij aanvang van de tour verteld de gids veel over de geschiedenis van Robbeneiland en haar bewoners. Het is indrukwekkend en interessant. Het is ongelooflijk dat de ene mens de ander zoveel ellende aan kan doen. 1 van de politieke gevangenen heeft zelfs een aantal jaren helemaal alleen in een huis verbannen gezeten. Dagelijks werd hij bewaakt door 4 mannen buiten en 2 binnen. Hij mocht met niemand praten. De reden van zijn verbanning had te maken met het feit dat hij duizenden mensen zover wist te krijgen dat zij een bepaald symbool (weet de naam niet meer)niet meer mee moesten nemen en zich bij de politie moesten melden. Als je het symbool niet had, moest je 60 rand betalen. Dat konden de meesten niet en moesten dan voor een paar maanden de cel in. Is toch te bizar voor woorden. We zijn ook in het cellenblok van Nelson Mandela geweest. Nelson heeft 18 jaar in een kleine hokje gezeten zonder een fatsoenlijk bed. 

In de tijd dat Nelson er zat, wilden de mensen graag van het eiland af en nu komen er dagelijks duizenden mensen naar Robbeneiland. Wat een verschil. Goed dat de herinnering bewaard blijft en iedereen zich bewust is van de vrijheid van meningsuiting. Ook al vinden we dat misschien niet altijd even leuk. Al die mensen hadden ook iets positiefs. Je kijkt je ogen uit, want een mens is toch een bijzonder wezen. Met zijn eigen gewoontes en manier. Daardoor duurde de rit gevoelsmatig niet zo lang 😊

De terugweg ging aanzienlijk sneller met een snelle catamaran. In 20 minuten waren we weer terug. Nog iets gegeten en nu even lekker op ons balkon van de zon genieten. Big mama had ons gemist vanmorgen 😊. Haar baas had haar niet geïnformeerd zei zij. Vanavond voor de laatste keer uit eten met Wil en Angelique. Zij vertrekken morgennacht terug naar Nederland. Wij nog een paar dagen extra en dan is ook voor ons het feest weer over. Maar daar willen we nog niet aan denken haha. 

Groetjes van de mensenspotters