Slingerende wegen en een leuke ontmoeting

Ons verblijf in de Taman Negara zit er al weer op. Op weg naar ons ontbijt, trok de groep apen net over de receptie naar de waterkant.  De groep bestaat zeker uit 20 a 25 apen. Ze komen niet snel naar je toe. Maar gisteren raakten we aan de praat met een stel uit Kralingen en die hadden de deur open staan. Binnen een tel zaten er 4 apen op een rijtje en hij moest flink lelijk doen om ze weg te krijgen. En de deur dichtgedaan natuurlijk. Dit stel uit Kralingen zijn met hun zoontje van 2 op pad. Dat vinden we wel een hele onderneming. Vol trots vertelden wij natuurlijk over Roos en Devin. 

Als we af willen gaan rekenen, zit de Toekan er weer. De rangers lokken hem met voedsel. Gisteren hebben we de Toekan niet gezien, maar vandaag is hij er weer. Har gaat er weer even voor zitten. De Toekan begint gelijk met zijn grote snavel aan zijn oren, haar en bril te knabbelen. Hij doet het heel zachtjes. Als Har zijn hand bij zijn snavel houdt, bijt hij wel hard. Het is een leuk begin van de dag.

We varen weer naar de overkant en laden onze spullen in de auto. Daar gaan we weer. We moeten zo’n 221 km rijden naar de Cameron Highlands. We rijden over tweebaans wegen die alleen maar bochten kent of slingerend om de bergen gaat. Je zou er dronken van worden. Onderweg weer de nodige dieren die zomaar op de weg lopen. Helaas ook een doodgereden varaan. Het is een flinke. We zien hem al van verre liggen. De omgeving is schitterend en afwisselend. Soms lijkt het alsof we alleen op de wereld zijn. Maar zo gauw er meer voertuigen komen, weten we dat we weer een stadje naderen.

Des te dichter we bij de Cameron Highlands komen, des te ruiger wordt er gereden. Ze rijden net zo makkelijk naast elkaar tegen het verkeer in. Als er een tegenligger komt, drukken ze je gewoon aan de kant. Onderweg gaan we tanken bij een kleine benzinepomp. Het gaat er chaotisch aan toe. De auto’s en bromfietsen rijden kris, kras door elkaar. Een pompbediende loodst ons ook tegen de richting in naar een pomp. Dat is toch lachen. De benzine is hier echt goedkoop. We hebben 500 km gereden en de kosten van deze rit is 17,50 euro. Van zulke prijzen dromen wij.

Inmiddels zijn we het gebied van de Cameron Highlands binnen gereden. Een prachtig gebied. We zien de eerste theeplantages al. Verder zien we veel ‘kassen’ voor bloemen, groente en aardbeien. We komen in een chaotisch dorp terecht. Overal staan auto’s geparkeerd. We stoppen om een hapje te eten. In een Chinees tentje worden we hartelijk ontvangen. Ze spreken slecht Engels en Har vraagt of we even mogen kijken wat ze allemaal in de aanbieding hebben.

Terwijl we staan te kijken, komt er een vrouwtje met een hoedje en zij neemt het heft in handen. Ze heeft een grote moedervlek aan de zijkant van haar gezicht en daar steken een paar lange grijze haren uit. Die haren zijn zeker 5 cm lang. Brrrr niet zo’n fijn gezicht haha. We kijken in de potten en we willen kip. Er hangt een halve kip aan een haak. Har geeft aan dat we alleen maar een pootje willen. Ik zoek uit verschillende bakken nog wat gerechtjes. De vrouw vraagt wat we willen drinken. Had ze beter niet hoeven doen, want ze hebben alleen Chinese thee. Wij lachen ons rot.

Alle schaaltjes worden naar onze tafel gebracht met de thee. De kopjes liggen in warm water. Het eten smaakt heerlijk. Kennelijk zijn we een bezienswaardigheid, want de halve familie van de vrouw komt langs. Haar kleindochter van 2 a 3 jaar oud, moet in het Engels gedag zeggen. De vrouw wil ons op de foto zetten, zodat ze kan vertellen dat wij uit Holland komen. Ze vraagt hoe oud wij zijn en verteld zelf vol trots dat zij 62 jaar oud is. Dat zou je haar niet geven. Als we alles opgegeten hebben, vraagt de vrouw of we wel Chinese thee gedronken hebben. Dat controleert ze ook nog, want zegt zij dat is belangrijk om het vet van het eten te verteren. Het is een pittig maar leuk type. Er komt nog een man bij en die verteld vol trots dat hij wel eens in Amsterdam geweest is. Hij staat er helemaal bij te glunderen. We worden vriendelijk uitgezwaaid. Nog een klein half uur en we zijn bij ons hotel. De bouwstijl in deze omgeving lijkt wel op die van Zwitserland. Dat zou je niet verwachten. Het doet wat Europees aan. We zitten hoog in de bergen en de Maleisiërs  hadden ons al verteld dat het hier aanzienlijk koeler is. De temperatuur is nu 21 graden in de schaduw. Ons hoor je niet klagen hoor. Voor morgen wordt warmer weer voorspeld.

Nou jullie zijn weer helemaal bij. Geniet nog even van de zondag.

Groetjes van de Heesbeestjes