Dag 7 Vriendelijke monnik en 100 hulpverleners op een kluitje

We zijn nog steeds niet gewend aan het feit dat het stuur van de auto aan de rechterkant zit. Vanmorgen stonden we allebei weer aan de verkeerde kant :-). Gelukkig rijden we wel steeds aan de goede kant van de weg. We willen graag een alternatieve route en denken dat we die in geprogrammeerd hebben, maar helaas pindakaas. We rijden weer van tunnel naar tunnel haha. Op een parkeerplaats nog maar eens met de handleiding gekeken hoe we hem in moeten stellen. Voor een deel gebruikt de navigatie de Engelse taal, maar vaak gaat hij ook over op Japans. Inmiddels zijn we al wel handig geworden in het vergelijken van de tekens. Zo leren we iedere keer weer wat.

We vinden hoe de alternatieve route werkt en dat helpt :-). We komen nog steeds door tunnels haha. De bergen zijn hier grote gaten kazen. We denken dat dit is om in de winter het reizen te vergemakkelijken. We komen langs een wegopbreking en op een elektronisch bord staat een werkmannetje dat buigt. Kennelijk met de bedoeling om excuses te maken. Grappig toch.

Buigen doen ze overal. We komen bij een tolpoortje, als we weer eens uit een tunnel komen. Het mannetje in het betaalhokje buigt als wij er aan komen. Wij buigen met ons hoofd als begroeting. Het geld leggen we op een schaaltje. De man lult honderduit in het Japans. We begrijpen er natuurlijk niets van, maar lachen en knikken vriendelijk. Als we wegrijden roept hij ineens : "Goodbye and have a nice day".

Onze toch gaat over het platteland. Overal zien we rijstvelden. Als we stoppen, horen we ineens muziek uit grote luidsprekers komen. Het is twaalf uur, dus tijd om te lunchen. En ja hoor iedereen in de rust stand voor een maaltijd. Even verderop zien we een Shrein. We stoppen op het terrein en vragen aan de monnik of het goed is dat wij foto's maken. Hij vindt het geen probleem en geeft aan dat we de Shrein zelf open mogen maken. Wij lopen naar de Shrein, die overigens niet echt goed onderhouden is. Als we binnen zijn, komt de monnik weer aanlopen. Hij zet onze schoenen binnen voor het opstapje en gaat zelfs de deuren van de tempel open doen. Hij gaat naar achteren en komt even later terug met een formulier met Japanse tekens. Als we hem goed begrijpen zijn het goede wensen en kunnen we aan de rechterkant de plaats neerzetten waar wij vandaan komen. Hij laat ons weer alleen en we kijken op ons gemak rond.

We zijn nog geen minuut  weer op weg of we zien links van ons een brandje. Gelijktijdig komt er een brandweerauto aangereden en een ambulance en nog een brandweerauto, en nog 1 en zo volgen er nog meer inclusief politieauto's. We zijn niet sensatiebelust, maar dit willen we toch wel meemaken :-) We rijden achter de wagens aan en komen al snel bij een schuurbrandje. Het rookt wel heel erg, maar de vlammen slaan nog niet boven het dak uit.

We parkeren de auto en nemen een strategische positie in. Inmiddels zijn er minstens 15 brandweerauto's, 1 ambulance, 4 politieauto's, een gemeenteauto en een aantal kijkers. Deze laatste waren overigens ver in de minderheid haha. De hulpverleners staan op scherp. Alle brandweerwagens hebben slangen uitgerold, iedereen rent door elkaar.

Maar er is ook rust, de algemeen commandant heeft vlak voor ons een klaptafel neergezet. Hij staat recht tegenover de brand. Op zijn tafel heeft hij allemaal papieren liggen. Hij wordt door iedereen bijgepraat. Ze hollen van en naar zijn tafel. Het lijkt wel of er een GBO (Grootschalig Bijzonder Optreden) is opgestart. Daar hebben we ook een algemeen commandant :-) Hij staat als een blok en straalt rust uit. Dit in tegenstelling tot alle andere hulpverleners. Die rennen heen en weer. De brancard moet van links naar rechts en weer ergens anders heen. Het werkt op onze lachspieren, maar willen niet lachen. Har houdt het op een gegeven niet meer en draait zich om naar het rijstveld om te lachen. Het is echt komisch, want er is hier sprake van een schuurbrand. Aan de andere kant in de omgeving staan wel veel houten huizen.

Er wordt hard geblust en met een minuut of tien is de brand onder controle en rookt nog wat na. Ondertussen zijn er mensen van de gemeente gekomen. Tenminste dat denken wij. Ook zij hebben een klaptafel en tekeningen. Verder hangen zij een soort vlag op, die zij hebben uitgerold. Ze kijken er ernstig bij. Heel het dorpje is in rep en roer. Zelfs twee journalisten zijn ter plaatse voor foto's en verslaglegging. Er loopt een politiefotograaf (staat op zijn rug) en die maakt van ons ook een foto. We zullen wel een bezienswaardigheid zijn haha. Har zegt gelijk, straks denken ze dat wij de boel in de brand gestoken hebben. Je weet tenslotte maar nooit, je maakt wat mee op een dag.

Als alle slangen weer opgeruimd zijn, lopen wij richting de auto. De weg is vrij, maar dan mag je niet zelf bepalen wanneer gaat rijden. We worden tegen gehouden door een mannetje in een uniform, die naar een verkeersregelaar gaat. Deze verkeersregelaar gaat bepalen of we mogen rijden. Wij moeten om deze werkwijze lachen. Even later mogen we op pad.

De rest van onze rit verloopt rustig. Dat kan ook niet anders na zoveel hectiek :-). Via wat dorpen komen we bij het plaatsje Ainokura aan waar we vannacht zullen slapen. Deze plaats staat op Unesco wereld erfgoedlijst. Als we bij de plaats aankomen en richting het dorpje lopen, voelen we ons net Astrix en Obelix. Het dorpje lijkt bij de ingang sprekend op de strip. We verwachten elk moment dat de Bard een serenade inzet :-) Het is even zoeken naar ons verblijf, maar na wat vragen zijn we op onze plek van bestemming.

De eigenaresse is een aardige vrouw.  We krijgen thee met koek en onze kamer is nog helemaal leeg. Alleen de tatamimatten liggen op de grond. Straks worden onze bedden gereed gemaakt als wij aan het diner zitten. Rond vijf uur is het vuurtje in de centrale kamer aangestoken en staan er twee visjes op een stokje bij het vuur. Die zullen straks wel voor ons zijn. Har kan bijna niet wachten :-)

Rond zes uur gaan we naar binnen en biedt de vrouw aan dat wij gebruik kunnen maken van het bad. We gaan voor het eerst een Japans bad ritueel uitproberen. De badkamer is in 2 delen verdeeld. Een deel waar je op een krukje jezelf helemaal goed wast. Je moet echt helemaal schoon zijn voordat je in het bad mag. Helemaal fris en fruitig nemen we plaats in het hete bad (48 graden!) Dat is echt warm, maar wel heerlijk. Lekker opgefrist en in onze Yukata nemen we plaats rond de vuurplaats. Daar komt ons avondeten en dat ziet er goed uit. Ook het visje dat al enige tijd bij het vuur stond is voor ons. Deze smaakt trouwens heerlijk. Het valt Har heel erg mee :-)

Bij ons eten, hebben we ook karper gegeten. Die zwemmen naast de algemene ruimte. Op dit moment zitten we na te genieten van een kopje groene thee en springen de karpers boven het water uit. Die genieten nog even van hun leventje :-)

Wij genieten nog even na van onze dag.

Iedereen de hartelijke groeten van de brandspotters :-)