Zo komen we niet van de wal af 😊 en Har vervult de rol van ´natuurgids´.

Na het ontbijt wilden we weer op pad. Har had ‘alle’ touwen losgemaakt. Hij geeft gas en komt geen meter verder haha. Bleek dat we nog met 1 touw aan de wal vastlagen. De havenmeester had deze vastgemaakt op een plek die wij in principe niet gebruiken. Dat is beslist geen excuus, we blijven altijd zelf verantwoordelijk natuurlijk. We konden er wel om lachen en moest aan het liedje, Ik kan nog geen kikker van de kant af duwen’, denken. Met hulp van de buurman kwamen we alsnog los van de wal en vaarden we rustig de haven van Willemstad uit.

We willen richting de Biesbosch. De Dordtse kant wel te verstaan. De Forever heeft er lekker de gang in. Al snel naderen we de Moerdijkbrug. Dan schiet het al aardig op. Ter hoogte van mijn geboortehuis op de Kop van het land varen we de sluis in. Een vriendelijk sluiswachter zet de sluis direct voor ons open. Hij zit er op een stoel bij. Later begrijpen wij hoe dit komt. Deze man zijn rug heeft het zwaar met het overeind houden van zijn lichaam. Aan de voorzijde is zoveel overgewicht dat we het knap vinden dat de sluiswachter overeind blijft. Echt bewondering voor hem dat hij aan het werk is. We denken dat anderen in zijn situatie niet aan de slag gingen. Nadat hij naar de andere kant van de sluis is gelopen, gaat hij direct weer zitten.  Op deze manier heeft hij een balans gevonden om zijn werkzaamheden uit te voeren.

Door de sluis gaan we op zoek naar een plekje om aan te leggen. Het is super rustig op het water. Behalve bij de (weinige) aanlegsteigers die er zijn. Elk beschikbaar plekje is bezet. Langs een graskantje liggen ze zelfs dubbel. Dat hebben we nog nooit gezien. Het zijn allemaal boten uit Dordrecht. Ze hebben er zelfs en tent gebouwd. Die gaan een feestje bouwen. We varen weer terug. Ineens zien we een vrije steiger. Deze was net nog bezet. Die is voor ons 😊.

Terwijl we keren en richting de steiger varen, komt een boot die ons net tegemoet kwam terug. Die wil ook dit plekje. Mis poes. Sorry er kan maar 1 boot liggen. Echt een plek van een daalder haha. We liggen net aan de kant als de eerste fluisterboot van het bezoekerscentrum aanmeert. Blijkt dat sinds 2 dagen deze steiger weer vrij gegeven is. Op dit eiland is het nest van de zeearenden. Dit jaar zijn er weer twee jongen geboren en inmiddels uitgevlogen. De jongen keren nog wel met regelmaat terug naar het nest. Binnenkort gaan zij richting Afrika. Het bezoekerscentrum heeft in de toertocht het arendsnest opgenomen. Nu komt iedereen kijken naar dode takken 😊. Nee dat is een  flauw. We hebben de 2 jonge arenden al twee keer zien vliegen. Alleen heel erg hoog. Een vogelkenner hoorde we roepen: ‘Daar zijn de zeearenden!!’. De mensen in de bootjes allemaal met verrekijkers en fototoestellen richting de lucht. Actie op het water 😊

Er komen met regelmaat bootjes aan de steiger. Har vangt ze op, want hij is bang dat ze met die bootjes tegen zijn lak aan rammen. Daarnaast wijst hij het nest van de arenden aan. Daar zijn wij ook even naar op zoek gegaan. We hopen dat ze vanavond naar het nest terug keren en wij ze van dichterbij kunnen zien. Naast zijn rol als ´natuurgids´ past hij ook op spullen van mensen in de bootjes als ze het eiland op gaan. Hij is van alle markten thuis.

Als de bootjes niet meer langs komen, vervult hij nog een zeer smerig klusje. De vetspuit is leeg. Die moet hij met de hand vullen. Na elke vaartocht geeft Har de glan een paar pompjes vet. Dit om te voorkomen dat we lekkage krijgen.  Zo is er altijd wat te doen. Want…………..

Koop een boot en werk je dood!

PS: Har zit wel tussen het groen, maar de natuur heeft beslist geen schade opgelopen! Hij heeft alles netjes in een vuilniszak gedaan en gooit die bij het milieu afval weg.