In de bijenkorf

Onderstaand verslag heb ik 2 dagen geleden gemaakt. Ons hotel had wifi, maar dat werkte niet. Vandaar een verslag met terugwerkende kracht.

Het was vannacht weer behoorlijk fris. We hebben de open haard flink opgestookt. We vinden het wel lachen. Op internet zien wij dat het bij jullie behoorlijk warm is. Terwijl jullie aan het BBQ zijn, brand bij ons een ander vuur. We zijn lekker uitgerust en weer klaar voor de volgende ervaring. We hebben ons volgende verblijf in de Tom Tom gezet. De beschrijving van de reisorganisatie kunnen we niet altijd vertrouwen. Het is een mooie route al heb je niet het gevoel in Zuid Afrika te zijn. We denken eerder aan Zweden of Noorwegen. We rijden eerst door bosgebied en later door een berglandschap zonder bomen, maar met bijzonder gras. Waar wel bomen staan, zijn verschillende delen in brand gestoken. Het doel hiervan is om de grond weer vruchtbaar te maken, nadat de bomen gerooid zijn. We zien veel wagens met boomstammen rijden.

Net als overal komen we langs de snelweg mensen tegen. Ze lopen hier echt km langs de weg. Soms krijgen ze een lift en dat is dan mooi meegenomen voor hen. Naast de mensen lopen er ook veel koeien los langs de weg. Soms staan er van die 'Osborn Sherry' stieren (levend). Voor onze auto steekt een kudde koeien over. Je moet hier overal op berekend zijn. Maar dat maakt het nou juist zo leuk. We naderen na 1 1/2 uur de grens met Swaziland. We zijn benieuwd hoe dit gaat.
We stoppen bij loket 1. Dat is een vrouw in een houten hokje. We krijgen van haar een formulier, waar zij het kenteken van de auto opzet en met hoeveel personen wij zijn. Op naar het eerste gebouw. We moeten de auto parkeren en het gebouw binnen gaan. Daar zijn verschillende loketten en links van ons zitten vier dames in een mooi blauw uniform met een geel sjaaltje. Ze zitten uit hun neus te Montignacken hihi. We vragen of wij naar het loket voor mensen met een paspoort uit Swaziland mogen. Dat mag. We hebben er nog 2 voor ons en dan zijn we aan de beurt. Achter donker glas zitten donkere mensen. Je ziet ze bijna niet zitten. We leggen netjes onze paspoorten en de brief van de auto in het vak. De brief van de auto, krijgen we gelijk terug. Die hoeven ze niet. We krijgen wel een stempel op het formulier en in ons paspoort.

We moeten doorlopen naar het derde loket. Krijgen nog een stempel op het kaartje. Nou we mogen Zuid Afrika uit. In de auto gezeten geven we het gestempelde briefje af bij de controle. 50 meter verder staat weer een vrouw met een briefje. Weer kenteken en het aantal personen er op. Auto parkeren en naar binnen. Bij het loket weer alles afgegeven en voorzien van een stempel naar het volgende loket. Ik krijg een beeld van een strip waarin Astrix en Obelix van loket naar loket gestuurd worden. Want na dit loket, moeten we weer naar een ander loket. Daar moeten we tol betalen voor Swaziland.

We betalen met de betaalpas, alleen werkt het niet zo snel. De beambte vindt het ook lang duren en hangt achterover, gaapt eens en kijkt moeilijk. Na een paar minuten is het geld overgemaakt en krijgen we ons laatste stempel en nog een formulier. Weer in de auto en naar de douaneman met ons brief je en stempels. Hoe gek kun je het maken. Har krijgt beelden uit de tijd dat hij met de vrachtauto, zijn vracht moest inklaren. Loketten en stempels. Aan de andere kant moeten we er ook wel weer om lachen. Het enige dat tegen valt is dat ze echt niet vriendelijk zijn. Dat is even wennen, want de Zuid Afrikanen zijn zo ontzettend vriendelijk dat we even moeten schakelen.

De wegen in Swaziland zijn goed, al moeten we even wennen aan de afritten. Je hebt het gevoel dat je steeds aan het spookrijden bent.  De hoofdweg is zo vreemd gemaakt. De op en afritten zijn op een bijzonder voor ons ongelukkige manier gemaakt. Maar al snel hebben we door hoe het werkt. Ons onderkomen hebben we gemakkelijk gevonden. We zitten weer in een nationaal park.

En.... we slapen in een bijenkorf. We moeten bukken om binnen te komen. De bijenkorven staan in een rondje met een soort takkenhek er omheen. Een rieten rokje en een schild met speer en we zijn echte Swazilanders. Vanbinnen is het wat schemerig, maar wel erg leuk. Aan de bijenkorf zit een gebouw vast waar het toilet en de douche is. We hoeven niet buiten te douchen. Terwijl we aan het inchecken zijn, horen we ineens Harry, harry roepen. Wij draaien ons om en zijn de 2 Duitsers die we gezien hebben in het tentenkamp. Nou dat is lachen.
In het park lopen de dieren rond. We zien veel gnoes, impala's, wrattenzwijnen, krokodillen en mooie vogels. Twee schitterende visarenden probeerden al vliegend een vis uit het water te halen. Bij het restaurant kun je tijdens de lunch nijlpaarden bekijken die op dezelfde tijd gevoerd worden. Dit is natuurlijk verre van natuurlijk, maar wel leuk. Wij zijn wat laat voor de lunch. De nijlpaarden lopen al weer over de bodem van het meer haha. Wel ligt er een krokodil op de kant. In een boom zit een groep bijzondere reigers te broeden.

Voor vanavond hebben we een tafel gereserveerd in het restaurant (op advies van de receptioniste). We vragen ons af of dit nodig is, want we zien niet veel mensen in het kamp. Maakt niet uit we hebben al een plekje. Ook dit is weer een geinige ervaring. Als jullie dit lezen, zijn wij hier al vertrokken. Er zou wifi zijn, maar die werkt niet.