Fan it Fryske lân en it Fryske libben.

Of anders gezegd: Van het Friese land en het Friese leven. Dat is hoe we de afgelopen 2 dagen beleefd hebben. Gisteren kwam het er even niet van om een verslag te maken.

De afgelopen 2 dagen hebben we het Friese leven geproefd en ervan genoten. Na ons vertrek uit Workum hebben we een deel van de Elfstedentocht gevaren. Dwars door de polder en dan weer door super kleine plaatsjes, waarvan de namen nog nooit gehoord hadden. Zoals bijvoorbeeld het dorpje Parrega. Het aantal inwoners haalt de 500 niet eens. Een eigen brandweerkazerne hebben ze wel. Deze kazerne zal waarschijnlijk door vrijwilligers bemand worden. Hoe mooi is dat.

In de kleine dorpjes moet je 3x toeteren als je wilt dat de brugwachter de brug opent. Zo’n man/vrouw moet echt alles met de hand doen. Slagbomen omlaag, hekken sluiten en de brug openen. We bedanken de brugwachters hartelijk. Een zware klus met deze warmte.

Voor vertrek hadden onze bootburen aangegeven dat wij zonder problemen onder de brug van Bolsward door zouden kunnen. Met de gestreken mast lukte dit bij de 1ste brug maar net. De brug die er pal achter lag helaas niet. Har stopte de boot en haalde zsm het windscherm naar beneden. 2 technische mannen die net voorbij kwamen, sprongen bij om te voorkomen dat de Forever tegen de brug zou knallen. Het ging allemaal net goed 😊. En net is genoeg haha.

Bolsward is een leuke plaats en we blijven er 2 nachten liggen. Bolsward heeft ruim 10.000 inwoners. Dat is aanzienlijk meer dan Parrega 😊. Naast het mooi stadhuis, hebben we de Broerekerk bezocht. Deze kerk brandde volledig uit. Jaren later heeft men hem gerenoveerd door er een glazen dak op te plaatsen. De kerk wordt nu voor verschillende culturele evenementen gebruikt, maar je kan er ook trouwen. Voor de kerk staat een vleermuisfontein. Dat is altijd leuk speelgoed als het zo warm is haha.

We pogen een beetje te integreren en proberen ons wat Friese woorden eigen te maken. In het noorden is dat voor ons gevoel eenvoudiger. Daar zeg je gewoon Moi! Daar kun je weinig aan verprutsen. Met het Fries is dat toch wel even anders voor ons gevoel. Goemoarn, goeimiddei lukt nog wel maar hoe spreek je nou zo’n û met een dakje uit.  Goejûn is goedenavond. Vaak lossen we het op door gewoon Hallo te zeggen 😊. Dan krijgen we ook gewoon antwoord.

Eigenlijk vinden we: “It wie aardich om jo te treffe, oant sjen! Het was prettig u te ontmoeten, tot ziens. Mensen zijn aardig. De Friezen zijn alleen niet echt hoffelijk in het verkeer. Mogelijk zouden wij dit ook zijn, als je voor de tigste keer voor een brug staat te wachten omdat er weer recreant door moet. Ze rijden echt overal door en geven je geen voorrang. Iets anders wat opvalt is dat veel auto’s met een aanhanger in de rondte rijden. Kennelijk ben je hier een baas als je in het bezit bent van een aanhanger. Of hij vol of leeg is, maakt in onze beleving niet uit. We zien regelmatig dezelfde voertuigen langskomen zonder dat de inhoud van de aanhanger wijzigt. Het is onze beleving en die is mogelijk niet correct 😊.

Bij de koffie nemen we regelmatig Dumkes.  Een Dumke is een typisch Fries koekje ter grootte van een duim. We vragen ons wel af of we nou met deze inspanningen integreren. We schatten in van niet. Maakt ook niet uit 😊. We genieten van het Friese leven.