Ojee, ojee, wij gingen weer eens met het OV 😊

Van onze bootburen hoorden wij dat je met de trein naar Hindeloopen kan. Ze had zelfs voor ons uitgezocht welke kant we op moesten voor het station. Kort samengevat, bij de supermarkt rechtdoor. De supermarkt was niet zo ver. De fiets en step hadden we niet nodig (dachten we 😊). Dat was een verkeerde inschatting. Het was bijna een half uur lopen naar het station. Op zich niet verschrikkelijk natuurlijk.

Terwijl we op het station op de trein van Arriva wachtte, kwam de schoonmaker van het perron langs. Er ontstond een leuk gesprek en hij verwees ons naar de Prinsentuin in Leeuwarden. Har vertelde over de mensen die in Sloten naast ons lagen en waarvan hun boot gezonken was door de heftruck. Iedereen hier in de buurt kent het verhaal. Dat zorgt zo wie zo voor een mooi gesprek. Daarna ging het over de gevaren als schoonmaker van de perrons. Hij mocht niet achter de stippellijn op het perron omdat het gevaarlijk was, maar er werd wel van hem verwacht dat hij het afdak schoonmaakte boven de zogenaamde stippellijn. Verder had hij weer nieuwe instructies gehad. Hij mocht geen spullen uit of buiten de prullenbakken meenemen. Als hij het toch deed, dan was hij : “Het bokje”. Oftewel dan kreeg hij ontslag. Ik vond de uitdrukking ‘het bokje zijn’ wel grappig.

Na dit intermezzo arriveerde de trein van Arivva. We zochten een plekje en zagen dat de reistijd naar Hindeloopen 4 minuten was! 4 Minuten. We waren al een uur onderweg. Dat was weer een slimme actie van de Heesbeestjes 😊. Na de korte treinrit stapten we in de middle of nowhere uit op het station. Waar waren we nu weer terecht gekomen? We vroegen aan andere mensen hoe ver het lopen was naar Hindeloopen. Een half uur 😊.

Ergens in de verte zagen we het torentje van Hindeloopen. We keken elkaar eens aan en zeiden dat gaan we niet doen. Vlak in de buurt was een omgekeerde boerderij. Die hebben we bekeken en liepen weer terug naar het station. Binnen het halfuur zou de trein naar Leeuwarden komen. We pasten ons plan aan en ipv Hindeloopen werd het Leeuwarden. Deze rit duurde 45 minuten haha. Zo kwamen we de ochtend wel door. Na 2 uur en een kwartier arriveerden we eindelijk in Leeuwarden. Een impressie van beide station is te zien onder video.

We maakten bij de Hema even gebruik van het toilet. In deze toiletruimte had de emancipatie toegeslagen. Geen toiletjuffrouw, maar een toiletmijnheer. Dat is toch mooi om te zien. Hij had zich in een witte doktersjas gestoken en gaf aan dat ik al gebruik van het toilet kon maken. Har moest nog even wachten omdat het herentoilet bezet was. Har raakte met hem aan de praat en de man vertelde vol trots dat hij ZZP-er was. Hij pachtte de ruimte en was zijn eigen bedrijf begonnen. Hij was zelfs modern, want het toiletgeld kon je elektronisch betalen. Geweldig. Op een bepaald moment zegt hij tegen Har, terwijl hij aan zijn oor trekt: “Je bent bijna aan de beurt”. Har dacht ‘ik laat deze beurt even aan mij voorbij gaan’ 😊. Het lag in de lijn der verwachting dat Har kon meegenieten van het ‘harde werken’ op het toilet.

Naast zijn eigen bedrijf kon de man ook waanzinnig tekenen. Echt super mooi. Hij had een paar portretten staan en dat leken net foto’s. De toiletmijnheer had zich het tekenen de afgelopen 2 jaar eigen gemaakt. Zo combineerde hij zijn eigen bedrijf met kunst. Hoe mooi is dat.

In het centrum van Leeuwarden werd ik aangesproken door een vrouw die mij een mooie roos aanbood. Zij gaf mij de roos uit liefde van haar geloof en omdat ze dacht dat ik een aardige vrouw was. Gelukkig beaamde Har dit, anders was ik door de mand gevallen. Har vroeg of de vrouw wist waar de Prinsentuin was. Dat wist zij niet, maar een vrouw met een fiets hoorde Har zijn vraag en gaf aan die weet ik wel. Nadat de vrouw de route uit had gelegd, gaf ik de roos aan deze vrouw. Met als verklaring dat ik de roos in liefde ontvangen had en hem nu graag doorgaf, omdat zij ons zo spontaan hielp. Dat ik nog zoveel ‘stichtelijkheid’ in mij heb haha.

Na al deze ervaringen hebben we een boottocht door de grachten van Leeuwarden gemaakt. Heel erg leuk en zeker interessant. De gids was een goed verteller en een zeer beschaafd man. Bij het onderwerp publieke vrouw, vertaalde hij dit op zijn eigen manier: Een vrouw met een winkeltje onder haar rok 😊. Die hadden wij nog nooit gehoord.

Bij terugkomst in de haven kwamen verschillende bootburen vragen wat wij van Hindeloopen vonden. We hebben onze ervaringen gedeeld en dat vond men kennelijk zo leuk dat er binnen no time 4 man aan de boot stond. Zie die dan maar weer eens weg te krijgen. Er zitten een paar types Har bij haha. Geintje natuurlijk. Een gezellig praatje is altijd leuk.

We hebben vandaag veel mooie mensen ontmoet.

Echte mooie mensen zijn zeldzaam

Je herkent ze niet aan hun gezicht

Maar aan hun ziel.