Rijst is leven. Tocht door de Sawa's (rijstvelden)

Dinsdag 4 februari. Gisteren werden we ineens gebeld door Jos en Rita via de WhattsApp. Zij zitten op dit moment op een schip van de Hutigruten in Noorwegen voorbij de poolcirkel. Twee heel verschillende werelden. Ongelooflijk dat je elkaar gewoon kan zien en spreken. Terwijl we bellen, komt Ketut met ons eten. We stellen Ketut voor aan Jos en Rita en dat vindt ze super leuk. Ze wordt altijd blij als wij laten blijken dat we haar waarderen. Ik zeg altijd in Nederland kennen ze jou ook al. Dat werd met dit telefoongesprek nog eens bevestigd :-).

Vandaag weer bijna 100 km gereden. Eerst een prachtige tocht door de bergen tussen de rijstvelden door. Op de weg ligt de rijst te drogen. Op het land zijn ze bezig de rijst uit de halmen te slaan. Wat een zwaar werk in de hitte. Wat een leven. Maar rijst is voor deze mensen leven. Net als voor alle mensen die rijst eten. 1 van de vrouwen wenkt dat we dichterbij kunnen komen. We moeten alleen even omlopen. Ze slaan met de halmen op een houten plank. Er ligt al een aardige stapel rijst voor hen. Die zal straks ook wel te drogen gelegd worden. Zomaar op de weg. Is toch ook wel lachen vinden wij :-). Het is een vrolijk stel. Als we kijken hoeveel kleding zij aanhebben, dan snappen wij niet dat zij niet smelten in de zon. (Ik heb nog een filmpje geplaatst.)

Een stuk verder staan ze aan het begin van de rijstteelt. Daar wordt het veld gereed gemaakt om beplant te worden. Met een soort ploeg wordt de grond omgewoeld terwijl het onder water staat.  Rijst bepaalt het ritme van het leven in Indonesië. Belangrijke rituelen zoals bijvoorbeeld een huwelijk, worden pas gehouden na de oogst. Door het warme en vochtige weer op Bali kan er 3x per jaar rijst geoogst worden. Wij vinden het leuk om de verschillende stadia te zien.

Nagenoeg bovenop een berg zit in onder een afdak een vrouwtje mandjes te maken. Eerst rijden we er aan voorbij. Ze gaf nog een seintje van willen jullie een mandje kopen. Wij dachten ineens  van de mensen hier zijn niet zo rijk, wat let ons om iets bij haar te kopen. Har keert de scooter en we rijden terug. Ze komt direct naar ons toelopen, maar ik wil haar graag onder het afdak hebben voor een foto. Terwijl we naar haar toe lopen, komt er ook een man met mandjes en uit een heel andere hoek een vrouw ook met mandjes. Hebben we er ineens 3 aan onze scooterbel hangen :-). Nou vooruit kopen we bij alle drie wel wat. Het is lachen om het over de prijs eens te worden, maar dat lukt. Ze hebben hun geld binnen en ineens beginnen ze alle drie te rennen. Recht de berg op. Wij tegen elkaar: Zouden zij nu direct hun geld gaan verbrassen? Nee er stopte een auto :-). KLANDIZIE haha. We kunnen er wel om lachen.

De route die we gereden hebben, ging hoog de bergen in. Daardoor hadden we prachtige vergezichten over de rijstvelden en de zee. Uiteindelijk komen we in Klungung uit. Terwijl we de scooter parkeren, komt er een vrouwtje op ons af en ziet kans om ons 3 overhemden te verkopen. Nou zijn extra overhemden geen overbodige luxe in deze warmte, maar als we zo doorgaan past het allemaal niet meer in de koffer. We eten nog een hapje en rijden via de kust weer richting Jasri. Nog even een korte stop bij een soort van waterval. Net voor Candidasa is er een ongeval gebeurd. Dat is de eerste die we zien. Ongelooflijk als je kijkt hoe er gereden wordt. Een kippenauto is flink beschadigd. We zijn bang dat de laadbak een kippenkerkhof is geworden :-(.

Wij komen gelukkig weer veilig en gezond aan. We hebben weer genoten. Sorry dat we steeds met hetzelfde bericht afsluiten, maar we hebben het zo naar ons zin :-)

Groetjes van Sawaspotters.