Altijd weer die vrachtwagentjes en een bijzondere ceremonie

Maandag 27 januari. Vanmorgen kwam de pad weer even langs. Hij miste zijn sprong naar de bloempot en moest helemaal opnieuw via het opstapje weer richting zijn doel. In de bloempot springt hij steeds in de takken. 9 van de 10 valt hij naar beneden, maar uiteindelijk zit hij bovenin het struikje. Waarschijnlijk zit hij er vaker, maar hebben wij het niet in de gaten :-).

Vandaag zijn we naar Goa Lawah geweest. In de tempel is een vleermuizengrot. Dat lijkt ons wel grappig. We scooteren er weer heerlijk op los. Op weg naar Goa Lawah moeten we over een berg (zo noemen wij het). Vlak bij het hoogste punt van de berg is het altijd druk. Dit komt door de vrachtwagentjes. Die rijden werkelijk met een slakkengang. We hebben echt geen idee of dit een speciale reden heeft. Mogelijk mogen ze maar zo hard of zijn ze super zuinig op hun vrachtwagen. Richting de berg is een speciale vrachtwagen wasplaats. Daar worden altijd wel vrachtwagentjes gewassen. We houden het er maar op dat de lage snelheid met zorg voor hun vehikel te maken heeft :-). Iedereen probeerd altijd langs de vrachtwagentjes te scheuren. Wij doen daar ook aan mee, al kijken we wel goed uit. Ik heb een video geplaatst van zo'n ritje.

Binnen een klein uur zijn we op plaats van bestemming. We zien veel Balinezen in prachtige kleding. Er is een ceremonie aan de gang. Dat is mooi meegenomen. De politie is er zelfs aan te pas gekomen om het verkeer te regelen. De deelnemers aan de ceremonie moeten vanaf het strand de drukke weg oversteken. Daar heb ik ook maar even een video van gemaakt. Het zijn steeds filmpjes van een halve- tot driekwart minuut.  We gaan eerst maar eens bij het strand kijken, want daar is het wel heel erg druk. Veel mensen, veel parasolletjes, offers op het hoofd van de dames en ze lopen steeds rondjes om een beeld. Ik heb op internet ook nog niet kunnen vinden waarom men dit doet. Het is in ieder geval een bijzonder gezicht. Sommige mensen zijn door middel van een touw met elkaar verbonden. Mooi om te zien.

Als de ceremonie op het strand klaar is en de mensen de weg over gestoken zijn, lopen zij de trap naar de tempel op. Daar mogen wij als ongelovigen niet naar binnen. Er is een apart ingang voor bezoekers. Bij de ingang kopen Har en ik beiden een sarong. Dat is handig, want we zullen nog wel meer tempels bezoeken. Ook krijgen we een speciale sjaal om. Het dragen van de sjaal staat voor respect naar de mensen die bij de ceremonie betrokken zijn. Een man geeft ons uitleg. Deze ceremonie is vanwege een gemeenschappelijke crematie die een maand geleden heeft plaats gevonden. Gemeenschappelijke crematies zijn voor mensen die niet voldoende geld hebben om een eigen crematie te bekostigen. Zo veel mogelijk mensen zijn aanwezig tijdens de ceremonie. Bij de ceremonie horen diverse rituelen. Hoe het precies zit weet ik niet. Ik begrijp wel dat na het ritueel bij het strand er weer een ritueel in de tempel is. Na alle rituelen wordt de as in zee verstrooit.

De man leidt ons over het tempelcomplex en legt van alles uit. Het meest bijzonder is toch wel de grot in de tempel. Daar hangen duizenden middelgrote vleermuizen aan het plafond. De grot is ongeveer 50 meter diep en zit helemaal vol met vleermuizen. De man is wel eens in de grot geweest. Toen waren de slangen niet zijn grootste gevaar, maar de vleermuizenstront :-). Zoals gezegd zitten er volgens de man pythons in de muren die er voor zorgen dat er niet te veel vleermuizen komen. Een natuurlijke balans :-). Bij ons huisje is het dus geen vliegende hond, maar een klein vleermuisje. Volgens de man zitten hier op Bali alleen maar grote vliegende honden. Ik mag heel even naar de ingang van de grot lopen om de vleermuizen te fotograferen. Terwijl we staan te wachten hoor we ineens gekakel. Ik kijk op de grond en daar zit in een zak een levende kip en in blad en een rieten mandje liggen ook twee kippen. Of zij nog leven weet ik niet. De priester moet de kippen in ieder geval nog offeren. Brrrr raar idee. Fruit, water, koeken rijst e.d. kan ik nog wel begrijpen, maar de levende kippen vind ik toch wat sneu.

Het is geen probleem om de mensen die zitten te wachten in de tempel te fotograferen. Dat mag gewoon. Ik probeer het toch een beetje subtiel te doen. Iedereen ziet er werkelijk prachtig uit. Wij vonden het bijzonder om hierbij aanwezig te mogen en kunnen zijn. Op de terugweg worden we aangesproken of we een Nederlandse knaak willen kopen. Dat hoeven we niet, net als de kettingen, zonnebrillen en om van het gedoe af te zijn koop ik een armbandje. Har geeft de man van de knaak nog een paar centen en dan gaan we weer op weg naar de scooter. Want in de warmte is het rijden toch echt het prettigst (ondanks de helm).

De rest van de middag chillen we wat bij het huisje. De boog kan niet altijd gespannen staan haha.

Groetjes van de tempelgangers.