Clan Jettie, street-art en ondeugende apen :-)

Vandaag zijn we 38 jaar getrouwd. We kennen elkaar al meer dan 40 jaar. Het lijkt niet zo lang. We hebben alleen meer grijze haren haha.

Daar gingen we weer op de scooter. Op naar de Clan Jetties. De eerste Chinezen die aankwamen op Penang hadden geen geld om een huis te kopen. Ze bouwden zelf huizen op het water. Chew Clan Jettie is het toeristische deel, maar daar willen we niet naar toe. We lopen iets verder en komen in het minder toeristische deel. Wij waren de enige toeristen hihi.

De straten zijn planken paden boven het water. De huizen staan vlak naast elkaar, maar zijn wel heel erg diep. Er zitten geen ramen in de huizen. Wel traliewerk. Je kijkt overal zo binnen. Bij de voordeur hangen kleine altaartjes met offertjes zoals fruit (mandarijntjes, appeltjes etc). Het is bijzonder om hier door heen te lopen. Ook hier is men bezig om alles te versieren voor de Chinese jaarwisseling. We zien ook een reuzen wierrookstok. Zo'n grote hebben we nog nooit gezien.

We gaan op zoek naar de Street-art in de oude wijk van George Town. Naast verschillende schilderingen op de muur, zijn er ook een soort van stripverhalen gemaakt van ijzer. Die zijn ook super leuk. De schilderingen worden soms gecombineerd met een echt voorwerp, zoals een brommer of een schommel. Echt gaaf om te zien. Voor een ijzeren strip staat een auto geparkeerd (langs de gele streep). Dat is niet de bedoeling en de auto wordt weggesleept. Zo nu kunnen we weer goed een foto maken van het kunstwerk. Ze verrichten geen half werk die parkeerwachten.

Het is super warm (33 graden met een gevoelstemperatuur van 36 graden). We slurpen er heel wat water doorheen om ons vochtgehalte op pijl te houden. Een korte stop in een koffiehuis, zorgt voor verkoeling. Maar..... alles beter dan die kou bij jullie. We lopen terug naar de scooter en willen verkoeling zoeken op Penang Hill. Daar kun je met een treintje naar boven en zou het koeler moeten zijn. Met de Tom Tom op de snelheidsmeter (die het niet doet haha) komen we overal. Opeens komt er een mannetje naast ons rijden. Hij heeft een soort van gezichtsbedekking en kijkt eens naar de Tom Tom. We denken allebei; even opletten met die vogel. We stoppen, zodat hij ons verplicht moet passeren. We zien hem twijfelen, maar hij rijdt toch weer door. Maar een stukje verder duikt hij toch weer op. We denken dat hij in de gaten heeft dat wij hem in de smiezen hebben, want uiteindelijk keert hij om. Dit is de eerste keer dat we zo iets meemaken. De mensen zijn echt erg behulpzaam en vriendelijk. Maar net als overal moet je altijd opletten. En dat doen we dan ook.

Bij het stationnetje om op Penang Hill te komen, staat het hek op een kier. Zodra we het terrein op rijden, wordt er gelijk geroepen ho, ho!!. Blijkt dat het station gesloten is vanwege onderhoud aan de trein. Komt er ook nog een mannetje naar buiten lopen met een kartonnen bord waarop CLOSED staat. Dat bord kunnen ze beter aan het hek hangen. Dan zoeken we wel iets anders.

We gaan op weg naar een botanische tuin. Daar zijn erg veel apen. Als we de scooter parkeren, komen ze allemaal aangelopen. Dat wij de koffer open doen en water eruit halen, vinden ze reuze interessant. Als we een stukje weggelopen zijn, zit er al een aap op de scooter en probeert het koffertje open te maken. Lachen, zie zit op slot. Dat feest gaat niet door haha.

Het zijn brutale aapjes. Als er een auto stopt, zitten ze allemaal op een rijtje te wachten en een aantal springt zelfs op de auto. Als een vrouw wat dichtbij komt om een foto te nemen, dreigt het mannetje door zijn tanden te laten zien. Maar als je een keer uithaalt, kiezen ze toch het hazenpad. Toch blijft het leuk om naar de apen te kijken. Ook nu zijn er weer veel kleintjes bij. Je vraagt je wel af hoe lang dat door kan gaan, tot de inteelt de overhand gaat krijgen. Net als iedere dag, vliegt de dag vooruit. Het wordt al tijd om de scooter in te leveren. Voor we dat doen, willen we nog even langs de vriendelijke man bij het nationale park. Als er nog een leuke vaartocht is, willen we die nog wel doen.

De man herkent ons direct. Eerst worden we aangesproken door een ander, maar wij geven aan dat we speciaal voor de leuke man zijn gekomen. Als we hem dat vertellen, begint hij helemaal te glunderen. Hij is goudeerlijk en wil ons eigenlijk geen tocht verkopen. Het is geen goed weer zegt hij. Huh, geen goed weer? Wij vinden het heerlijk. Hij gaat bidden voor beter weer zegt hij. Of we morgen terugkomen vraagt de man. Wij vertellen dat we morgen naar Langkawi vertrekken. Har vraagt of het daar mooi is. Mooier dan Penang zegt hij. Nou dat belooft wat. We geven hem een hand en wensen hem alle geluk toe. Het is echt een leuke man.

We maken onze laatste kilometers en leveren de scooter weer in. Nog even een smoothy vlak bij ons hotel. Straks lekker uit eten om onze trouwdag te vieren. Nou ja, we gaan iedere dag uit eten haha. Maar vandaag voelt het net even anders hihi.
Sterkte met de sneeuw, harde wind en de kou. We hopen dat als we terugkomen de dooi is ingevallen. Excuses dat wij zo egoïstisch zijn, maar heb zo'n hekel aan kou.

Groetjes van de tortelduifjes haha.