Uitzwaaicomité en bijna lek op de Lek.

We hebben er lang naar uit gekeken en eindelijk is het zo ver. Op naar Friesland 😊.Vanmorgen lekker op tijd vertrokken. Dat werd een leuk vertrek. De twee R-tjes (Rémon en Roos) kwamen ons uitzwaaien. Ze legden ons vertrek op de gevoelige plaat vast en wensten ons een behouden vaart. Net buiten de haven stond het andere comité klaar om ons uit te zwaaien. De twee H-tjes (Henk en Hans (vorige eigenaar van de boot)) stonden bij de kantine. Met zo’n vrolijk vertrek begint je dag al goed 😊. Later ontvingen we nog een WhatsApp bericht met daarin een foto dat we op de Nieuwe Maas varen.

Om de dag te beginnen een lekker ontbijtje aan boord. Tijdens ons ontbijt kwamen we ineens Willem Alexander tegen. Hij had waarschijnlijk haast. Met hoge snelheid kwam hij ons voorbij. Een stuk verder zagen we werkmannen in een elektriciteitsmast. En daar viel ons iets bij op. Hadden ze zo hoog in de lucht nu een overstap naar een andere kabel gemaakt? Het leek er wel op.

Har vindt goed stuurboord wal varen erg belangrijk en vaart dan ook altijd zo veel mogelijk rechts. Maar ook weer niet te dicht bij de wal. Schrikken we ons ineens een bult. Een hard schrapend geluid aan de onderkant van de boot.  O jee!! We varen toch de boot niet lek op de Lek?? Har vaarde ongeveer 20 a 25 meter van de kant. Mogelijk heeft er iets in het water gelegen waar we langs geschampt waren. Het zal je gebeuren, ben je een uur op weg en begint de boot water te maken. We hebben geen water gemaakt. Eind goed, al goed.

Vanmorgen was het nog te fris om buiten te varen. De temperatuur liep lekker op en na 2 uurtjes zaten we heerlijk buiten. Dit keer kwamen we de strandkoeien weer tegen. Al zonnebadend genoten zij van het lekkere weer. Rond 14.00 uur bereikten we de sluis bij Vianen. Na een wachttijd van 10 minuten, kregen we een opening. Op de marifoon hoorden we dat er een binnenvaartschip onderweg was en met ons in de sluis zou komen. We lagen al lang en breed in de sluis toen het binnenvaartschip de sluis binnen vaarde. We vroegen ons al af of hij wel zou komen. Al snel begrepen we waar dit door kwam. De schipper vaarde in zijn eentje het schip. Knap van hem om het schip helemaal in zijn eentje vast te leggen. Hij rende door het gangbord naar voren. Har maakte hem een compliment en daar deed hij een beetje nonchalant over. Hij had ondersteuning van de apparatuur. Volgens hem was het ook een voordeel. Hij kreeg met niemand ruzie 😊.

Wij liggen nu in de haven van Vianen, vlak bij het centrum. Dit oude centrum is leuk, maar niet zo groot. Na een rondje door het oude centrum, chillen we nu lekker aan boord😊. De kop is eraf.

Of anders gezegd: HET BEGIN IS ER, NU DE REST NOG.