Gereïncarneerde havenmeester en het kleinste huis van Kampen.

Vanmorgen lekker uitgeslapen. Van een goede douchebeurt word je weer helemaal fris en fruitig. Alleen konden we er niet in. Na het aanmelden bij Aan/Uit net, hadden we geen email ontvangen. In zo’n email staat normaal de code voor het sanitair gebouw. Gisteren was er geen havenmeester waar we het aan konden vragen. Eigenlijk liepen we op goed geluk naar het sanitair gebouw. Har weer naar het kantoor van de havenmeester. Die was er niet. Een andere man gaf aan dat hij nog steeds niet voor zijn ligplaats betaald had, omdat Aan/Uit net niet werkte. Hij had de havenmeester 2x gebeld en kreeg als melding dat het telefoonnummer geblokkeerd was. De man deed vanmorgen nog een poging en anders verliet hij de haven zonder betaald te hebben.

Daar kwamen we dus niet echt verder mee. We hoopten dat er iemand uit het sanitair gebouw zou komen, zodat wij naar binnen konden. We hoorden geluid en na hard op de deur gebonsd te hebben, deed (jawel) de havenmeester open. Wij gaven aan dat we ons netjes aangemeld hadden, maar geen code hadden. Het maakte niet uit zei hij. Oké. Terwijl ik naar binnen liep, gaf ik de havenmeester een compliment dat hij zo hard aan het werk was. Het antwoord was bijzonder. Hij was alleen en heel gelukkig. Ik antwoorde terug dat ik 44 jaar getrouwd was en ook heel gelukkig. Hij verklaarde dat hij al 43 alleen was en heeeeel gelukkig. Dan zijn we beiden blij gaf ik hem terug. Kennelijk raakte die opmerking bij hem een gevoelige snaar.

Hij begon in Har zijn nabijheid vreemde opmerkingen over vrouwen te uiten. Har gaf aan dat zijn opmerkingen niet zo aardig waren tegenover de mooie vrouw die bij hem was. Dat was zijn therapeut zei de hij. De havenmeester verklaarde een aantal keren bijna dood te zijn geweest. Hij had 2 hersenbloedingen gehad en was vergiftigd. Kortom de man had heel wat op zijn bordje gehad. Misschien was hij wel gereïncarneerd in zijn nieuwe hoedanigheid als havenmeester. Je vraagt je dan wel af wat hij in een vorig leven geweest is. Hij was nu in ieder geval erg bijzonder. Ik sprak een vrouw die stond te douchen en de havenmeester spoot met een harde straal onder de douches door. Dan sta je ineens met koude voeten 😊.

Har die een goed gesprek niet snel uit de weg gaat, wilde nog met de havenmeester verder praten, maar zijn therapeut stond naar Har te gebaren dat hij het beter kon laten rusten. Opgefrist en wel en weer een ervaring rijker zagen we de havenmeester later in een rol die hem veel beter op het lijf geschreven was. Een groot schip moest achteruit van zijn ligplaats en dan in de kleine haven keren. De havenmeester leek wel een verkeersleider zo goed waren zijn aanwijzingen. Je zag hem genieten. Fijn om ook een andere kant van hem te zien.

Na het ontbijt hebben we Kampen verkend. Echt een leuke stad met mooie oude panden. Het was meer terrassen weer dan een bezoek aan een museum. Jullie raden vast waar wij een deel van onze tijd doorgebracht hebben 😊. Het valt ons op dat Kampenaren nette mensen zijn. Heel erg vriendelijk en ze houden zich aan de wettelijke spelregels. In de lange winkelstraat mag je niet fietsen. Dan doen ze dan ook niet. Iedereen loopt netjes met de fiets aan de hand in de straat. Dat kennen wij niet meer in Rotterdam. Daar rijden ze als je niet oplet de vouwen uit je broek 😊.

In de middag zijn we nog op de step en fiets op pad gegaan.  Har heeft veel lol op zijn step en haalt graag wat capriolen uit. Een voorbeeld is springen vanaf hoge trottoirbandjes en een beetje stunten. Ja het is nog steeds een jonge hond haha. Al dat stunten heeft ook zijn keerzijde. Nee, hij is niet op zijn plaat gegaan 😊. Van zijn standaard is een afdekplaatje afgebroken en nu klapt zijn standaard steeds uit. Daar moeten we een oplossing voor verzinnen. We kopen een rolletje plakband en Har plakt zijn standaard vast. Een vrouw staat het met verbazing te bekijken. Ik geef aan dat het hier om een noodverbandje gaat 😊. Ze kan er wel om lachen. Zo’n grijze puber op de step.

We willen nog even bij het kleinste huisje van Kampen kijken. Dit huisje is 1.40 meter breed en 4.5 meter lang. Een standaard tweepersoonsbed is meestal 1.60/1.80 m breed. Dat past hier in ieder geval niet in. Je kan het huisje alleen van buiten bekijken. In 1992 is het gerenoveerd en ingericht. Een tiny huis met alles erop en eraan. Tegenwoordig ben je helemaal hip als je in een tiny house woont. Maar dit tiny huis is er alleen om te bekijken.

Dan houden we het voor gezien en rijden terug naar de boot. Har knutselt nog wat aan zijn step en ik lees een boek op het dek onder de parasol. Het leven is zo slecht niet 😊.