Dag 13 Herten en heel veel mensen :-)

Vandaag zijn we met de lokale trein naar Nara geweest. Nara ligt zo'n 45 km bij Kyoto vandaan en heeft een schitterend park met veel (tamme) herten en nog veel meer moois. We moeten de trein van 09.33 uur hebben. Dus eerst met 2 metro's naar het station van Kyoto. Er zijn er meer die met de trein willen :-). Op het perron staan we goed vooraan. Om ons heen zijn veel toeristen. En dat is te merken. Waar Japanners keurig op hun beurt wachten, snelt hier iedereen naar binnen. De zitplaatsen zijn snel gevuld. Ik heb nog een plaatsje, want Har 'offert zich op'. Het blijft een gentleman :-) ​

Even later blijkt dat achter de stoelen bij de deur klapbanken zitten. Har krijgt de tip van een Chinese man. Har wil de bank uitklappen, maar er staat een Japanner voor te slapen. Har spreekt hem aan, maar hij reageert niet. Har knipt eens met zijn vingers en nog steeds geen reactie. Dan maar een hardere aanpak. Har klapt hard in zijn handen en de Japanner schrikt wakker. Iedereen moet lachen die er omheen staat. Har maakt duidelijk dat hij de bank uit wil klappen. Dat vindt de Japanner ook een goed idee en gaat naast Har zitten. En....... natuurlijk gaat hij zitten slapen, haha.

Na ongeveer 3 kwartier komen we aan bij het station van Nara. Op ons gemak wandelen we door de winkelstraat naar het park. Terwijl we daar lopen, komt er een Japanse vrouw naar ons toe en zegt op zijn Hollands: "Hallo hallo". We zeggen vriendelijk gedag terug. Hebben we nu echt van die Hollandse kaaskoppen? We vallen wel op tussen alle Aziaten, maar hier zijn toch echt wel meer Westerlingen dan in Kyoto.

Verder is het warm, echt vreselijk warm. We drinken 3 flesjes drinken leeg tijdens onze wandeling van 2,4 km. We beginnen bij een tempel die in 768 is gesticht. Deze tempel heeft een oprit van 800 meter en daar staan zo'n 2000 stenen lantaarns. De meeste zijn begroeid met mos. Verder lopen er veel herten. Deze herten zijn inmiddels zo tam dat ze gewoon tussen de mensen doorlopen.

Het park heeft zo'n 1500 van die tamme herten. Ze komen op je af in de hoop dat je iets te eten hebt voor ze. Er worden speciale koeken gemaakt die je voor 100 yen (80 cent) kan kopen. Als de herten zien dat je koeken hebt, zijn ze niet te houden. Dat levert echt leuke situaties op. Soms hangen ze aan het shirt van iemand of geven een kopstoot. Ondanks dat er zoveel herten lopen, vind je nagenoeg geen uitwerpselen. Die worden steeds opgeruimd. Je kunt er dus zonder problemen gewoon rond lopen, zonder dat je ergens intrapt.

Wij stoppen bij een tentje om (weer) iets te drinken te kopen. Har zit op een bankje en 1 van de herten komt gezellig naast hem liggen. Lachen toch. Boven bij de tempel kun je nog een bepaalde route lopen. Har die heeft al genoeg lantaarns gezien en die neemt een strategische plek in. Ik koop een kaartje en kijk verder. Naast de stenen lantaarns zijn er ook nog 1000 van brons gemaakte lantaarns. Deze hangen allemaal op. In een speciale donkere ruimten zijn ook lantaarns die licht geven. Dat is een mooi gezicht.

Als ik uitgekeken ben, zit Har in boeddha zit naast de tempel. Mensen nemen zelfs foto's van hem, heeft hij gemerkt. Vanwege de warmte zijn er vernevelaars aangezet. Dat is erg lekker. We wandelen door naar de grootste houten tempel van de wereld. Gelukkig is het daar niet zo druk!!! Wat een gekkenhuis. Busladingen vol zijn op weg naar de tempel. Daar tussen door lopen de herten. We lopen tot de tempel, maar gaan niet naar binnen vanwege de drukte. Het is een schitterende omgeving ondanks de drukte. We genieten zo ook wel.

We lopen terug naar het winkelstraatje, op zoek naar een leuk tentje om iets te eten. In een klein zaakje is nog 1 tafeltje vrij. We bestellen een lokaal gerecht en dat krijgen we gepresenteerd op de warme plaat in de tafel. Het smaakt heerlijk. Lopend door de winkelstraat, horen we een vrouwenstem. Het blijkt een vrouw te zijn die door een microfoon van alles roept. We verstaan haar natuurlijk niet, maar we denken dat zij iets met de verkiezingen te maken heeft. Ze praat en zwaait naar iedereen. Wij zwaaien vrolijk naar haar terug. Ook haar secondanten zwaaien er vrolijk op los. Een bijzondere manier van campagne voeren. Er valt hier altijd wel wat te lachen.

Bij het station vragen we aan iemand wanneer de trein naar Kyoto gaat. We hebben geluk, binnen 10 minuten vertrekt de trein. De 2e man op de trein staat al klaar op het perron. Ze dragen allemaal witte handschoentjes en de 2e man/vrouw op de trein, roept elk station waar gestopt wordt om. De taak van de 2e man/vrouw is ook om toezicht te houden op de stations als de trein stil staat. Bij vertrek hangt de 2e man/vrouw altijd uit het raam tot de trein uit het station is.

Veilig aangekomen in Kyoto kunnen we het niet laten om naar de ijssalon te gaan. We hebben dat nodig om de ritten met de metro door te kunnen komen, maar dan lieg ik haha. Het was weer een superdag. We zijn nog 2 dagen in Kyoto en dan is de pret echt over. Dat vinden we ontzettend jammer. Maar je moet altijd op je hoogtepunt stoppen haha.

Iedereen weer de hartelijke groeten van de Hollandse kaaskoppen :-)