Dag 2 Roltrappenpret en mensen, mensen, mensen..........:-)

Na een goede nachtrust zijn we weer klaar voor een nieuwe dag. Op weg naar de lounge, waar het ontbijt wordt geserveerd, zien we een Japannertje diep in slaap op een stoel in de gang. Hij heeft een oogmasker op en is diep onder zeil :-) Rare jongens die Japanners.

Het ontbijt wordt geserveerd in buffetvorm. We zien alleen stokjes en Har 'steekt' zijn broodje open om er boter en beleg op te doen. Later zien we dat er toch ook messen en vorken zijn, maar toen hadden we alles al binnen haha. Morgen een nieuwe kans.

Ons eerste doel is een dagkaart scoren voor de metro, zodat we op weg kunnen naar het drukste treinstation ter wereld. We zijn benieuwd. Eerst maar eens een dagkaart regelen. Er zijn voldoende automaten beschikbaar. Maar hoe haal je er nu een dagkaart uit. Aangezien overal mensen op het station staan om te helpen, lopen we naar een station medewerker toe. Hij staat trots met zijn pet op in zijn hokje. We worden vriendelijk te woord gestaan. Hij grijpt naar de telefoon onder zijn balie en begint te praten. Hij gebaard dat we moeten wachten.

Wij hebben alle tijd. Binnen no time, komt er een andere station medewerker. Ook weer inclusief pet. We buigen op zijn Japans naar de man in zijn hokje om te bedanken. Beleefdheid staat hier voorop en daar doen wij aan mee :-)

De andere man loopt mee naar de automaat en legt ons uit hoe het werkt. (We hadden de verkeerde automaat gekozen). Er zijn zoveel verschillende automaten en met die Japanse tekens is het even zoeken. De bediening op het apparaat is wel in het Engels. Nou daar zijn ze de dagkaarten. Het is een aardig mannetje. Hij wil zelfs nog even poseren voor de foto. Al buigend bedanken we hem ook :-)

Er zijn 13 verschillende metrolijnen. We hebben een goede plattegrond, zodat het zoeken naar de juiste lijn niet echt moeilijk is. Om bij de juiste lijn te komen, gaan we diep de grond in. Van de ene roltrap naar de volgende roltrap, door lange gangen en weer met de roltrap. Zo maken we heel wat kilometers haha (misschien val ik zelfs wel af). Ja ik hoor jullie denken dan moet je de trap nemen. Klopt, maar misschien kan ik toch moeilijk afstand nemen van al die kilo's :-)

We hebben geen idee hoe diep we de grond in gaan. Op internet hebben we wel gevonden dat de lengte van het metrotraject 328,8 km is en dat er 282 stations zijn. Per dag worden 8 miljoen passagiers vervoerd. En wij hebben gewoon elk station waar we moesten zijn gevonden. Haha dat valt niet tegen van die boertjes uit IJsselmonde :-) Vandaag hebben we zoveel keer de roltrap gebruikt, dat we de tel kwijt geraakt zijn. We vielen trouwens wel op als we in een metro stonden. Om ons heen allemaal Japanners, strak in het pak en de dames keurig met een rokje en hakjes. Lachen toch.

Ze hebben trouwens allemaal haast. Ze lopen met hoge snelheid rond. Als je geen haast hebt sta je aan de linkerkant op de roltrap en de haastige mensen scheren rechts langs je heen. Even om jullie beeld compleet te maken, wij liepen niet rechts :-). De roltrappen zijn super schoon. We zagen een schoonmaakster met een pincet!! vuil oprapen. Dat geloof je toch niet, maar het is echt waar. Ik wil haar bij ons thuis hebben :-). Verder zien we overal schoonmakers aan het poetsen. Net als buiten is er geen vuil te vinden.

We zijn aangekomen bij het drukste treinstation van de wereld (Shinjuku). Nou en dat is echt druk. Op dit station passeren 3 miljoen mensen. En dat is te zien. Overal mensen, mensen en nog eens mensen. Aan ons de uitdaging om het loket van Japan Rail pas te vinden. We gaan weer naar een station medewerker (inclusief pet) en hij verteld ons met gebaren dat we een stuk verder naar rechts moeten. Hij schrijft wat op een briefje en geeft dit aan ons mee. We zijn nu rechtmatig op dit station. Ja zo werkt dat hier haha.

We hebben het loket al snel gevonden. O, nee toch niet we moeten aan de overkant zijn. Ook goed. Twee vriendelijke dames, die Engels spreken helpen ons verder. Grappig is dat zij de Europese tekens niet kunnen lezen. Ze controleren de ticket aan de hand van ons paspoort. Ze tellen de letters op de ticket door er streepjes onder te zetten. Slim bedacht. Alles klopt en we geven aan dat wij graag stoelen willen reserveren voor al onze treinreizen. Moeten we voor naar het andere loket (waar wij net stonden :-). Wij terug naar het andere loket. Dezelfde vrouw helpt ons. Aan de hand van het reisschema dat wij ontvangen hebben van de reisorganisatie, reserveert zij stoelen in de trein. Even later rollen de kaartjes uit de automaat. Zo ook weer geregeld. Ook nu weer buigen om te bedanken. Ja de rugspieren trainen we de ganse dag door :-)

Door de wirwar van gangen vinden we de weg naar buiten. We steken de weg over en komen in een drukke straat terecht. dat kan ook niet anders. Er wonen 13 miljoen mensen in Tokyo en op werkdagen komen daar nog 4 miljoen mensen bij. Mensen, mensen wat een mensen. We dwalen wat door de straten. Er is zoveel te zien. Har zegt op een gegeven moment, volgens mij zitten wij in de roze buurt. Hij kan maar zo gelijk hebben. Er lopen bijzondere types zoals mannen in vrouwenkleren en er zijn aardig wat pikante tenten :-). Dat is niet wat wij zoeken.

Hup weer richting het station. We willen naar de vismarkt. We gaan weer de goede kant op. Onderweg moeten we lachen. Er staan 4 mannen voetgangers tegen te houden als er een auto uit de parkeergarage komt. Dat is typisch Japan. Overal staan mannetjes met vlaggen, pionnen in uniform. Als je er toe doet dan krijg je een uniform aan :-)

Het is inmiddels rond de middag en we hebben trek gekregen. We strijken neer in een super klein restaurantje. Er is meer personeel dan tafeltjes. Ik zet mijn tas op een kruk, maar dat is niet de bedoeling. Onder onze krukken, zijn mandjes en daar moet alles in. Ja ze zijn echt van de structuur endaar hou ik zo van haha.

Het meisje dat ons helpt, spreekt aardig Engels. Als zij iets niet weet pakt ze haar telefoon voor de vertaling. We nemen een dagmenu. We kletsen wat met het meisje en zij legt ons uit hoe we bij de vismarkt komen. Op de markt is het gezellig druk. Het heeft wat weg van de Thaise markt. Een beetje chaotisch en overal kun je wat eten. Er is ook veel tonijn. Een man staat net de kop van een tonijn 'uit te benen'.

Verschillende keren wordt ons gevraagd of we willen eten. We wrijven dan over onze maag, steken hem wat naar voren en lachen vriendelijk. We hebben steeds succes. Ze schieten allemaal in de lach. Het is direct duidelijk.

We bezoeken nog een tempeltje met een geluk cirkel. Daar moet je in een achtje doorheen lopen, daarna naar de tempel, aan het touw met een grote bel trekken en in je handen klappen. Maar even voor de zekerheid gedaan :-) En natuurlijk een paar dukaten in de bak gegooid. Het geluk is toch niet helemaal gratis haha.

Na vele kilometers lopen, gaan we weer richting ons hotel. We drinken nog een bakkie bij Starbucks (vlak naast ons hotel). Als we op onze kamer zijn, merken we dat Har zijn jas vergeten is. Die hangt nog buiten over de stoel bij Starbucks. Als een speer gaat hij er heen en de jas hangt er nog. Eind goed al goed. Zal waarschijnlijk door die geluk cirkel komen :-). Voor vandaag vinden we het genoeg. Wat een bijzondere stad. Het aantal mensen per dag is meer dan alle inwoners van Nederland.

De hartelijke groeten van de Roltrappenstappers.