Een beetje gek zijn ze wel :-)

Vanmorgen bij de receptie gevraagd welke bus wij moesten hebben om in het centrum van Seattle te komen. De dame achter de balie keek ons aan of ze water zag branden. Wij gaven aan dat er aan de overkant van de weg een busstation is. Ze was verbaasd. Ook onze vraag om een plattegrond van Seattle kon zij niet vervullen. Ze bood wel aan dat we gebruik konden maken van de shuttlebus naar het vliegveld. Vanaf het vliegveld konden we de metro naar het centrum nemen. We moesten dan wel een half uur wachten. We hebben haar bedankt en aangegeven dat we zelf wel e.e.a. uit zouden zoeken. Ze had trouwens wel bijzondere nagels (het leken wel klauwen) met aan elke vinger een andere kleur :-).

Bij het busstation vragen we aan een buschauffeur welke bus naar het centrum van Seattle gaat. Hij verteld ons welke lijn we moeten hebben en dat de bus over een paar minuten vertrekt. Dit is sneller dan wanneer we  de shuttlebus van het hotel naar het vliegveld hadden genomen. Het is een leuke rit. Wat we heel bijzonder vinden is dat in Seattle de bus in de metrotunnel rijdt. Dat zou in de grote steden in Nederland ook een goede oplossing zijn.

Vanmorgen hebben we via de telefoon de Duck Tour geboekt. We gaan eerst onze kaartjes verzilveren. Nadat we de kaartjes geregeld hebben, gaan we de buurt verkennen. Ook hier weer veel dak en thuislozen. Ik was in een toilet waar een vrouw van ongeveer 70 jaar haar tanden stond te poetsen. Ze zag er netjes uit. Alleen had zij een karretje bij zich met wat tassen. Later zagen we haar op de rand bij Starbucks zitten. Een nette vrouw met een wat trieste uitstraling. Je vraagt je af wat er toe heeft geleid dat zij nu zo moet leven.

Na een stukje lopen komen we bij Public Market. Daar hadden we al over gelezen. Een grote overdekte markt waar boeren hun waren verkopen, veel straatartiesten en verschillende eettentjes zijn. De sfeer is er echt superleuk. We komen bij een viskraam, waar ze een vis over en weer gooien (heb een filmpje bijgevoegd ). Maar ook een vrouw die vis gekocht heeft, krijgt haar koopwaar toegeworpen. Iedereen lachen. Ze hebben ook een vis aan een ketting (verborgen onder het ijs) die ze af en toe laten zakken. Iedereen schrikt dan omdat men denkt dat de vis van het ijs op de grond gaat vallen. Ze zetten er een bordje bij met de tekst: I’m a Monk Fish. Een beetje gek zijn ze wel toch?

Het wordt tijd om naar de Duck Tour te gaan. Er staan al aardig wat mensen in de rij. Wij geven onze kaartjes en lopen via het trapje da wagen in. Zitten er op onze plek twee meiden. Jullie zitten op onze plek. Nee zeggen de meiden dit zijn onze plaatsen. Anderen kijken mee en inderdaad hebben we dezelfde plaatsen. Dat is vreemd. Ineens zegt een vrouw op jullie kaartje staat Seattle Center en dit is Westlane. Har gaat het navragen en inderdaad heeft ook het personeel zitten slapen. Onze kaartjes zijn voor een andere locatie. Geen punt, men boekt ons om voor een uurtje later. Er is genoeg te zien.
 

Vlakbij is een plein waar verschillende foodtrucks staan. De mensen staan er voor in de rij. We zijn nog getuige van het optreden van de politie. Ze rijden daar alleen in een auto. Dus als er een melding is, komen er verschillende voertuigen. In dit geval staan er 4 politieauto’s. Er is trouwens veel security op de been en ook zien we veel politie op de fiets. We zagen de bikers nog een arrestatie verrichten. Ze waren nog bezig de handboeien om te doen, toen er al een politieauto kwam om de verdachte op te halen. Zo gaat de tijd lekker snel. Ik had trouwens ook nog sjans met een zwerver haha. Ik lig niet zo goed meer in de markt volgens mij :-).
 

Om kwart voor twee stappen we weer in het voertuig. Onze gids is een echt Amerikaan. Druk en lekker overdreven. De chauffeur van het voertuig is een Fransman. Het is een bijzonder stel. De gids is goed van de tongriem gesneden, combineert zijn informatie met muziek, grappen en grollen en speciale geluiden. We lachen ons rot. Hij zet steeds een ander hoofddeksel op. Het geeft de tour een hilarisch tintje. Want een beetje gek zijn ze wel. Het was een super leuke tocht.(Ik heb twee filmpjes bijgevoegd). 

De tijd gaat veel te snel. Voor we het in de gaten hebben is de dag al weer voorbij. Nadat we met de bus weer terug zijn, gaan we in hetzelfde restaurant eten als gisteren. De ober begint al te lachen als hij ons ziet. Ik vraag om een klein glas water, maar dat kennen ze niet. Ze hebben alleen grote glazen. Nou dat moet dan maar, haha.
Morgen hebben we een lange rijdag. Har heeft de route al uitgestippeld. Op naar weer nieuwe ervaringen. Voor jullie gaat het weekend al bijna beginnen.

Groetjes van ons.