Varen, varen en Orka's spotten

Om zeven uur vanmorgen waren we al op weg naar de terminal waar we de veerpont naar Vancouver Island zouden nemen. We hadden geen plek besproken en wilde in ieder geval op tijd zijn voor de pont van 9 uur. Een vriendelijke man aan de poort helpt ons aan een plek op de veerpont. We hebben nog anderhalf uur de tijd. Alle tijd om van een ontbijtje te genieten.

We lopen de vertrekhal in bij de terminal. Het is daar echt leuk. Allemaal kleine kraampjes waar van alles verkocht wordt. Als Har staat te bestellen, wordt hij aangesproken door een vrouw die als gastvrouw optreedt en ons op het hart drukt om op tijd bij onze auto terug te zijn voor het inschepen. Hij krijgt nog een kaart van Vancouver Island van haar. We lopen naar buiten waar een farmersstalletje fruit, honing en andere zaken verkoopt. We kopen een paar navelsinaasappelen. Als Har wil betalen met kleingeld, komt hij 2 dollar tekort. Achter ons staat een man en hij betaald voor ons de 2 dollar. Dat is de Canadese mentaliteit zegt de verkoper. De volgende keer kunnen wij dit weer voor een ander doen. We bedanken de man hartelijk. Je staat toch wel even vreemd te kijken, maar waarderen het enorm.

Een kwartier voor vertrek schepen we in en gaan naar het bovendek. Het is nog behoorlijk fris en na het vertrek vanuit de haven zoeken we in de stilteruimte een plek. Dat is heerlijk rustig. Er zijn nl 14 bussen met Chinezen ingescheept. De speciale bussen stonden allemaal op een rij. Ze kwamen allemaal gelijktijdig de bussen uit en betraden de vertrekhal. Het was er gelijk bomvol haha. In de stilteruimte kunnen we kiezen voor iets te drinken, een snack en een krantje. Heerlijk rustig en mooi uitzicht op het water en de mooie natuur. Volgens de info zou het kunnen dat we Orka’s zien. Dat is helaas niet het geval.

Na 90 minuten komen we aan op Vancouver Island. Het eiland heeft 1 hoofdweg. Alle honderden voertuigen gaan over die ene weg. Er ontstaat zelfs file haha. We zoeken ons hotel op, maar kunnen nog niet inchecken (wat logisch is). We rijden naar het oude centrum van Victoria. Een mooie oude stad. We besluiten om voor onze overtocht naar de VS morgen voor de zekerheid een plek te bespreken. Dat is gelukt. We zijn zeker van een plek op de boot. We moeten 1,5 uur van te voren aanwezig zijn, omdat de douane streng schijnt te controleren.

Onze volgende stop is bij Fishermans Warf. Een leuke omgeving met gekleurde huizen en eettentjes. Er worden ook walvistochten aangeboden. Dat willen we eigenlijk wel heel graag. We zijn hier tenslotte voor de Orka’s. We boeken een tocht om 14.00 uur. Een half uur van te voren moeten we ons melden. Wat we keurig doen na een kleine maaltijd. We ondertekenen een verklaring dat we nergens aanspraak op gaan maken en dat we ons aan de veiligheidsvoorschriften houden. Dan krijgen we een charmant overlevingspak aangeboden. Goed om warm te blijven en mochten we te water raken, blijven we ook drijven.
 

We zijn totaal met 7 mensen in een grote speedboot. Onze gids en bestuurder van de speedboot is Jacky. Zij maakt ons wegwijs en verteld vol trots dat zij afgelopen week het nieuws gehaald heeft. Ze hoorde via de radio dat de Coast gards  de Whalewatchers opriepen omdat er Orka’s de haven van Victoria waren binnen gezwommen. Jacky kwam als eerste ter plaatsen, maakte foto’s en stuurde deze door naar een communicatiemedewerker. Vervolgens kwamen haar foto’s bij verschillende nieuwszenders op tv, in de krant, facebook en werd zij gevraagd een interview te geven aan een landelijk tv station. Zij moest er zelf hartelijk om lachen. Nou dat beloofd wat.

We gaan met een bloedgang het water op. We komen van alles tegen, Amerikaanse zeearend, dolfijnen, zeehonden, een zeeotter en heel veel kelp. Maar geen Orka’s. Jacky staat in verbinding met collega’s en op een bepaald moment was een van de 4 groepen Orka’s die in deze omgeving aanwezig zijn gesignaleerd. Het is enorme grote afstand om bij de groep te komen. Jacky vaart zelfs de wateren van de VS in. En dan zien we een groep van 6 Orka’s. Op grote afstand, maar wel duidelijk te zien. Jacky komt te dichtbij met haar boot en vaart weer een stukje weg.  Ze zegt ze komen onze kant op, zet de motor af en we dobberen op het water. De groep komt steeds dichterbij. We horen het uitademen van de dieren. Ze zwemmen vlak langs onze boot. We hebben geluk, want de andere boten liggen op veel grotere afstand. Wat een gaaf gezicht!
 

Achter de dieren vaart een onderzoeksteam in een rubberboot. Voor op de boot staat een man met een schepnet. Deze man schept het uitgespuwde kril van de Orka’s op om dit verder te onderzoeken. Zij zijn de enige die dichter in de buurt van de Orka’s mogen komen. Op een bepaald moment duiken de orka’s onder en gaan wij terug op weg naar de haven. Het was even zoeken, maar dan heb je ook wat. Wat een gave ervaring. Totaal zijn we 3,5 uur op het water geweest. Gelukkig hadden we de warme pakken, want het was echt koud. Het was weer een super dag.